impromptu 2

sla een toets aan

hoor de tonen stromen

een bos zonk onder water

en nog rukt een windstoot

aan de bomen, de twijgen

bewegen als wilde wieren

zo raast het in je aders:

een Chopin zit er te hameren,

zoekt een melodie, een zwier

die kan verzoenen

je leeft met de linden mee,

het manshoge riet en eeuwig

zingen de populieren: eeuwig,

dame, duurt niet lang

je slaat niet met een vuist

op tafel, je schreeuwt het niet

in bange vloeken uit

alleen een vinger op

vergeeld ivoor, alleen

gepingel op zoek

naar harmonie

jouw bos zinkt weldra

onder water, je dromen

dragen dit beeld:

kruinen die wiegen

op een bodem, een schuil-

hut als een bootje verzonken

en dan na het bonken de zwier

die kan verzoenen, de schone toon

die alles heelt

Staf De Wilde