voor Hervé en Thierry, de critici

zorgzaam heb je mijn woorden

uitgeplozen zoals we vroeger

samen om de tafel zaten

en erwtjes dopten en dropten

in een kom

we kozen eetbaarheden

zoals Douwes Dekker

heeft geschreven: met vreugde

om wat we zelf hadden geplant

week mijn woorden, maak

ze zacht verteerbaar, bespreek

ze zachtmoedig zoals we waren:

geduldig in de avond

men moet een tuinder zijn

om een tuinder te begrijpen:

de geuren van de grond,

het koordje dat spande

bij het zaaien, het koor

van spreeuwen op de draden

die gonsden van een gesprek

vriendelijk heb je mijn woorden

besproken als een die de seizoenen

kent, het omwoelen van de aarde

voor men kan dromen van oogst

zo zaten we toen aan tafel

als jonge priesters om een altaar:

onze god was maar een erwtje

maar onze godsvrucht was het hoogst

Staf De Wilde