Hoeder van de Tuin van Eden

           voor Fernand Florizoone

Is er iemand meer één met zijn

contrei dan jij, mijn vriend, hoeder

van de Tuin van Eden, wie loopt

over stuifduin, begroeid met

populier tegen oprukkend zand,

wie spreekt met roodborst, graspieper,

mus in uitgestorven panne,

wie glimlacht naar liguster, vlier

en duingras, wie ziet hoe koperwiek

zijn hart ophaalt aan bessen

langs de kant, wie loopt door ’t zand,

luistert naar kleine zangvogels,

wie trippelt tussen veldbies en

bosaardbei, wie wandelt op de

grens tussen akker en duin,

wie merkt de lijsters op, de

kraaien, wie is gek op Cabour

met populier en abeel,

wie geniet van de fazant,

kleine marter, sluwe vos,

dartele konijntjes? Wie?

Zeg mij wie? Jij, jij, mijn vriend!

Zelfs als het regent, blijf jij

gaan, soms houd je stil, je blik

stijgt en daalt, eenmaal op stoom

ga jij volle kracht, je spiedt

en spot, schrijft zuinig woord

over wat je ziet en hoort.

Mijn vriend, van jou heb ik geleerd

wat religie is, verbonden

zijn met de natuur op elk uur

van de dag een leven lang.

Thierry Deleu