Als
een roos
Zolang
een last mee gedragen
steeds was het verlangen eruit
te ontsnappen zat gevangen
tussen beelden van verleden.
Wilde ruimte mezelf ontplooien
leven in het heden door liefde
omarmd aanvaarden dat verdriet
ook hoort bij het bestaan.
Nu in de herfst van mijn leven
koester ik de liefde om me heen
mijn blik richting de zon om als
een roos nog even te kunnen bloeien
steeds was het verlangen eruit
te ontsnappen zat gevangen
tussen beelden van verleden.
Wilde ruimte mezelf ontplooien
leven in het heden door liefde
omarmd aanvaarden dat verdriet
ook hoort bij het bestaan.
Nu in de herfst van mijn leven
koester ik de liefde om me heen
mijn blik richting de zon om als
een roos nog even te kunnen bloeien
Paula Hagenaars
Geen opmerkingen:
Een reactie posten