DE WERELD IS EEN BOEK

ZIJ DIE NIET REIZEN, LEZEN SLECHTS ĖĖN PAGINA!

Het populairste Vlaamse woord is “goesting”. Ik ben er echter zeker van dat het woord “reizen” ook héél hoog scoort op de semantische hitlijst. Weet je, het leven wordt niet afgemeten aan het aantal keren dat je ademhaalt, maar aan de plaatsen en momenten die je de adem benemen. Ken je ook dat gefluister in je oor dat het tijd is om weer eens te vertrekken om te zien wat zich achter de horizon bevindt?

De drang om te reizen is zo oud als de mens. De Romeinen brachten een bezoek aan de Acropolis van Athene. Het was ook die drang die Marco Polo aanzette tot zijn formidabele reis naar het Oosten. Ja, de wereld is een boek, en zij die niet reizen, lezen slechts één pagina.

Ik kan niet voor iedereen spreken, maar ik kan vertellen over mijn eigen reislust en over die van mijn vrouw. Beiden zijn wij gebeten door de reismicrobe. Ja, je moet wel nieuwsgierig zijn, een beetje verslaafd aan alles wat verder af ligt of korterbij. Weet je wat soms het moeilijkste is? Kiezen. Waar gaat de reis naartoe? En welke formule kiezen wij voor het logement? Hotel? Chambre d’hôte? Gîte? Appartement? Chalet? Camping?

Wat ik jou aanraad? Simpel: de planeet Aarde. Die heeft een goede reputatie. Ernstig nu. Elke plaats moet op jou een gevoel overbrengen van de magie, de integriteit en de wonderlijkheid van de aarde. Dit is de maatstaf die je - volgens mij - moet gebruiken zowel bij de keuze van het opvallende en voorspelbare tot het kleine en nietige, van spirituele tot tijdelijke plekken zoals kloosters, winkelstraten en uitgaansbuurten, van natuurwonderen - zoveel mogelijkheden.

Een goeie hulp bij je keuze zijn natuurlijk de honderden reisgidsen en tijdschriften, de reisorganisaties, de pr-agenten, de andere toeristen.

Reizen blijft echter een strikt persoonlijke zaak. Geen twee mensen lopen van dezelfde plek weg met dezelfde herinneringen. Waar het op neerkomt, is dat de plek die je bezoekt of waar je verblijft jou inspireert, of je nu een nieuwsgierige reiziger bent of een dichter, avonturier, schilder, pelgrim, geleerde of reisschrijver.

Reizen verdrijft veel van onze slechte indrukken, bevestigt de goede en belooft ontelbare verrassingen. Door te reizen worden we nieuwsgieriger, sterker en aardiger. En als onze geest eenmaal op dat punt is aanbeland, kan hij nooit meer in zijn oude staat vervallen. Wat ik onder andere wil zeggen is, dat vormen van vooroordelen en racisme verdwijnen als je andere mensen beter leert kennen.

De wereld is een stuk kleiner dan hij twintig jaar geleden was. De meeste plaatsen liggen dankzij de enorme reisindustrie op één, twee dagreizen afstand van elke andere plek. Wat voor invloed heeft dat op ons gevoel voor avontuur, voor het verkennen van het Andere? Veel. Héél veel. Voor mij is het iets dat te maken heeft met je gezichtspunt. Sommigen komen alleen om te kijken, anderen komen om te zien. Snap je? Sommige autorijders rijden en zien niets; anderen lopen het blokje om (waar ze wonen) en komen terug met een volle boodschappentas én een schat aan verhalen. Het aantal afgelegde kilometers heeft niets te maken met het plezier van het reizen. Schoonheid en nieuwe dingen bevinden zich overal om ons heen.

In deze tijd van geweld zal zelfs de dapperste misschien de neiging krijgen om thuis te blijven en ook dat kan leuk zijn. Maar laat je niet afschrikken, kies een veilige streek. Mijn vrouw en ik zijn geen reissnobs, maar wel verwoede reizigers. Pas thuis dromen wij alweer van ons volgende “avontuur”. De aantrekkingskracht van sommige bestemmingen is zo groot dat we niet kunnen weerstaan aan de lokroep van de “reisgids”. Een reis kan echter ook teleurstellend zijn: de verwachtingen zijn hooggespannen en er kan van alles misgaan. Denk erom: belangrijker dan een zak vol geld is een zak vol geduld en nieuwsgierigheid. Vind het niet erg - doe het zelfs bewust - om een zijweg in te slaan en te verdwalen. Er is geen slechte reis, er zijn alleen maar goede reisverhalen om thuis te vertellen. Reis met de glimlach en onthoud dat jij degene bent met rare gebruiken die een ander land bezoekt. Vertrouwen op de vriendelijkheid van vreemden is niet altijd naïef - overal kom je wel goede mensen tegen.

En ten slotte: hoe meer tijd je besteedt aan het proberen te begrijpen van de gebruiken van anderen, hoe meer je te weten komt over jezelf. De reis over de grens is de weerspiegeling van de reis van binnen - het onbekendste en vreemdste landschap dat er is, de ultieme terra incognita. Over twintig jaar zul je meer spijt hebben van de dingen die je niet hebt gedaan dan van de dingen die je wel deed. Verken. Droom. Ontdek.

Zelfs als je op je vakantie vooral zon en ontspanning zoekt, zul je onderweg of in de omgeving van je vakantieadres toch altijd op iets stuiten dat je nieuwsgierigheid wekt: een oude burcht, een fraai kasteel, een merkwaardige kerk, een abdij, een historische plaats. Dan is het goed dat je een reisgids bij de hand hebt. Hij licht je beknopt in over dit soort bezienswaardigheden. Over architectuur en kunst, over musea en verzamelingen, maar ook over een wereld van originele uitjes of andere vakantie-ideetjes.

Weet je wat ons het meeste boeit? Welk ons vakantieland bij uitstek is? Frankrijk! De Franse paradox - zo wordt het gegeven genoemd dat de Fransen onnoemelijk vet kunnen eten (en het ook doen!) en dat toch relatief weinig Fransen gebukt gaan onder hart- en vaatziekten. Een paradox die te maken zou kunnen hebben met de inname van wijn bij en na het eten. Waarmee ik wil zeggen dat de twee grote geneugten van La Douce France, namelijk de keuken en de (wijn)kelder, heilzaam werken. Denk nu niet dat deze twee troeven de enige zijn die ons hebben overtuigd. O neen, het is een mooi land vol afwisseling. Kortbij of verder af.

Terecht merk je op, lezer, dat je niet zo fanatiek pro mag zijn als je het hebt over landen en landstreken, werelddelen, overal ontdek je mooie landschappen, historische gebouwen, romantische stranden en valleien. Ik weet het. Weet je wat reizen zo mooi maakt, zo boeiend, zo verslavend? De natuur, uiteraard, en de cultuur, de mensen, hun zeden en gewoonten, maar ook… de voorbereiding van de reis, het uittekenen van de route, de keuze van het logement, het inventariseren van de bezienswaardigheden, de eerste woordjes in een vreemde taal, en niet te vergeten: het moment dat je vertrekt, wanneer je de stress en de drukte en het werk achter je laat. De rust tegemoet ofwel het avontuur dat je hoofd op andere gedachten brengt. Last but not least wil ik een woordje zeggen over de retour, de weg terug naar huis, de nostalgie naar huis. De mens is toch een raar wezen, nietwaar? Hij vertrekt graag, maar hij keert graag terug. Hij reist graag, maar hij is graag thuis. Dit is héél normaal, lezer, in het andere geval zou het niet logisch zijn, ik zou mezelf vragen stellen: “Ben ik niet graag meer thuis?” “Doe ik niet graag meer mijn job?”. Onlangs zei iemand mij: “Het mooiste van de reis is vaak het terugkeren naar huis.” Toen heb ik eens geglimlacht en geantwoord: “Ja, indien ik binnenkort opnieuw op reis mag.”


Thierry Deleu