DE BOSUIL
Zijn oerroep
kommuniceert met de oneindigheid.
Mijn geringheid,
ontdaan van wijngaard en daglicht,
bidt mee in de Bourgondische wijding
van boomstammen,
de bosuilroep is volmaakt als de nacht:
ik verlies de weg niet,
de bosuil is mijn broeder,
hij wijst mijn huis in het hooglied
van het heelal,
het onbegrensde roept in mij
als ben ik kinkhoorn van de sterren.
De uil is een magisch geschenk
voor mijn schraal getooide ziel.
Fernand Florizoone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten