DE BOSUIL

Zijn oerroep

kommuniceert met de oneindigheid.

Mijn geringheid,

ontdaan van wijngaard en daglicht,

bidt mee in de Bourgondische wijding

van boomstammen,

de bosuilroep is volmaakt als de nacht:

ik verlies de weg niet,

de bosuil is mijn broeder,

hij wijst mijn huis in het hooglied

van het heelal,

het onbegrensde roept in mij

als ben ik kinkhoorn van de sterren.

De uil is een magisch geschenk

voor mijn schraal getooide ziel.

Fernand Florizoone