LUNCHROOM
Een ouder echtpaar betrad de lunchroom. De man had een opengeslagen boek in zijn hand.
Ze gingen aan een tafeltje zitten, zonder één woord tegen elkaar te zeggen. Nu haalde ook de vrouw een boek uit haar tas, haar jas legde ze achteloos op de stoel naast haar. Even achteloos zette ze haar tas op de jas.
De man stak een sigaret op, of zijn vrouw ook rookte kon ik niet zien, omdat ze met haar rug naar mij toegekeerd zat.
Verstokte lezers, nadat de man zijn sigaret op had, vouwde hij zijn armen over elkaar, het boek lag opengeklapt op het tafeltje, zijn ogen bleven strak op het boek gericht.
Iets verder in de lunchroom zat een man onbeweeglijk aan een tafeltje. Waar keek hij naar, waar dacht hij aan? Hij had een dikke kop en een stevige staart. Ook was hij gezegend met een dikke buik, die buik was niet in overeenstemming met de rest van zijn lichaam. Meer een ballon, zoals een zwangere vrouw soms heeft.
Niets bewoog. Een living statue!
Het echtpaar bleef zwijgen en bleef lezen. Het enige geluid kwam van de iets te enthousiast ingestelde rookafzuiging en van een radio die niet boven het geluid van de rookafzuiging uitkwam.
Twee vriendinnen kwamen al pratend binnen, de ban en de stilte waren verbroken.
Nu pas zag ik dat naast de vrouw van het echtpaar een pakje shag en een aansteker lag. Ze legde haar armen op tafel en liet haar hoofd op haar armen rusten. Zou ze gaan slapen?
Haar man had een poloshirt aan met de knoopjes los, zodat hij zich kon krabben net boven zijn linkerborst. Dat doen vrouwen nooit in het openbaar.
Martin Wings
http://www.martinwings.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten