WEERKAATSING VAN STILTE
De zon staat recht op het raam.
In de stralen valt een schaduw op het
lichaam van een slapende man.
Ik zie hem beter. Nu een vogel er dwars
doorheen vliegt op het meest onverwachte
moment. Deze draait zich niet meer om.
De buik beweegt op en neer terwijl de ademstoot
van een lage winterzon onafgebroken over glas glijdt.
De tijd verdampt in vlekken die bij het schoon wassen
bleven plakken. Als rondtollende stilstaande
gedachten in hetzelfde hoofd dat nog slaapt en niet
weet dat iemand naar boven gaat, zachtjes de trap op
sluipt, zich laat verleiden in het witte scherm dat elk
verlangen terugkaatst in schijnbaar moeiteloze woorden.
Halve zinnen. Vluchtpogingen van onaffe beeltenissen.
Het tergend langzaam krassen op gehavend papier.
(HR)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten