De grens tussen verbeelding en werkelijkheid blijft hermetisch afgesloten, zo stelde men.
Mooie uitspraak natuurlijk, een ingebeelde grens is in essentie niet afgesloten van de waarheid, slechts het denken of de verbeelding zelf kan de schijn wekken dat het wel zo zou zijn. Vervolgens maakt men van ingebeelde grenzen (die om praktische redenen handig kunnen zijn om zaken te ordenen binnen het verbeelde) ook psychische grenzen waardoor onze visie zich uit in een overeenkomstig en op dat moment beperkend gedragspatroon. Men deelt alles wat in het geheel te onderscheiden is waardoor er evenveel schijnbare waarheden ontstaan. Vanuit elk afzonderlijk deel kunnen visies en percepties ontstaan en bestaan waardoor het geheel niet langer gezien wordt, doch strevend naar meer openheid gezien de illusoire afgescheidenheid die men voor zichzelf creëert en dorstig is naar heelheid. De misnoegdheid die hieruit kan ontstaan laat ons grijpen naar dat wat we doorgaans niet begrijpen waardoor men zich het geheel wil toe-eigenen, doch zonder daadwerkelijk inzicht in het geheel zelf. Men sluit anderen uit maar komt tot de vaststelling dat hierdoor verzet ontstaat, de tegenreactie hierop vanuit de beperkte visie (dat van zichzelf denkt het geheel te zijn) wordt hierdoor onder druk gezet met als doelstelling deze beperkte en beperkende visie te overstijgen, met wisselend succes. Hierdoor wordt het eigen denken op de proef gesteld maar de deelwaarheden waar men heilig van overtuigd was/is, laten niet steeds toe deze psychische grenzen te doorbreken, het mythische lidmaatschap aan het eigen denken of overtuiging duldt geen tegenspraak en verstart in zichzelf met holle retoriek tot gevolg. De klepel hangt wel ergens maar het blijft donderen in Keulen. Het Ene en het Vele worden in gedachten gewisseld van plaats en uit zich in een zowel innerlijk als uiterlijk conflict, eeuwige twijfel zoekend naar de zekerheid van waaruit de twijfel kan ontstaan. Het conflict bekrachtigd zichzelf door de oplossing te zoeken in dezelfde verwarring dan waaruit het kon ontstaan, circular reference. Nuchter bekeken en gezien de conflicten die ontstaan vanuit deze subject/object splitsing is het dan even logisch om te begrijpen dat de omgekeerde logica tot oplossingen kan leiden. Net zoals een schijnbaar pensioenprobleem kan opgelost worden door de import van mensen, kan omgekeerd de vergrijzing geëxporteerd worden om een financieel deficit op te lossen, het probleem opgelost. Maar ook dat zou een afgeleide zijn van een probleem dat gelegen ligt in een beperkte en beperkende visie. En omdat zgn economen niet begrijpen dat geld bijgedrukt kan worden en op zichzelf gratis is, kunnen we middels dezelfde omgekeerde logica geld creëren door wereldwijd alle prijzen te delen met eenzelfde factor. De relativiteit van deze op zich eenvoudige oefening bewijst ons rekenkundig dat er helemaal geen pensioenprobleem kan zijn, tenzij een ingebeeld probleem als gevolg van de beperkte en beperkende visie die eraan ten grondslag ligt. Maar natuurlijk, alsof er geen boeken geschreven zijn misleid men mensen met ideeën die inderdaad Middeleeuws schijnen. Gebakken lucht zal men zeggen, tja …. het klopt nog ook, warempel.
Micheline Cuypers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten