Beste vriend,
Je aanwezigheid op de voorstelling van mijn politieroman, De doden zwijgen niet, (5 juli) heeft mij getroffen. Onze vriendschap had een boost nodig. Jij zorgde ervoor! Wij zijn nu eenmaal twee andere personen, andere ideeën, andere filosofie, ander karakter. Gelukkig delen wij ook een aantal zaken, de negatieve dingen des levens (wordt beweerd): ambitie, eigenzinnigheid, het groot gelijk, suiker. Wat ons echter heeft samengebracht, kan ons niet (lang) scheiden: de liefde voor het boek. Maar ook hierin verschillen wij, grosso modo ben jij de lezer en ik de schrijver.
Je dochter is mooi aan het ontluiken, vooral de melancholie in haar ogen en de verwondering in haar blik hebben mij geraakt. Ik schreef in het boek: "Zij is jou en L. in één!"
Over de voorstelling ben ik heel tevreden: vele, nieuwe gezichten, Koksijde was present, het gemeentebestuur hield het niet bij mooie woorden, maar kocht voor alle mandatarissen een exemplaar, de inleiding was super gebracht en positief voor de roman, een tweede druk komt eraan.
Spijtig dat de algemene vergadering van SP-Gaverland roet in het eten gooide: vier man moesten afzeggen.
Je kent mij: dit is voorbij, ik sla een bladzijde om, ik werk aan een nieuw project, initiatief, product, of hoe je dit ook noemt. Wat wacht op publicatie? Het jaarboek van de "50 Meesterdichters", begin december, heel wat auteurs hebben nu al hun komst aangekondigd, ik nodig jullie hierbij met aandrang uit, voor 20 € kunnen jullie mee aanzitten aan een feestelijk banket na de activiteit (in Hotelschool ter Duinen), een nieuwe geedichtenbundel, Meeuwen in bloot onderlijf, een gezamenlijk productie van Razor's Edge Editions en het gemeentebestuur, het essay, Schoon volk in de hemel, nog in onderhandeling met uitgevers, een nieuwe liefdesroman, De vrouw van zijn leven. In 2010 komt een biografie uit die ik in opdracht schrijf van een bekende politicus (afspraak: geen namen tot 2010, ik hou mij eraan).
Ik ben dankbaar dat je op de achterflap van je boek, Zot van boeken, een citaat van mij (over jou) hebt geplaatst. Zo blijft het duo Deleu-Van Herreweghe ook bestendigd voor het nageslacht. Zoals de duo's Deflo-Deleu, Deleu-Van Hoof en Deleu-Coolsaet. Ik probeer er op 4 oktober bij te zijn!
Eerst gaan we onze reisplannen realiseren: na Sint-Martens-Latem, Veere, Cochem, Millau, nu Laon, Romantische Strasse, Bretagne, Gréoux-les-bains.
In Millau (in de dichte omgeving) gingen wij op stok bij Vlamingen, een prachtig domein, een mooi landschap, lekkere restaurants, veel Tempeliers en Hospitaalridders, gezellige gasten met wie wij 's avonds flessen witte wijn kraakten.
Ik kom nog zelden naar Gaverland, niet omdat ik het niet wil, maar omdat ik het te druk heb. Wat zei ik ook bij de viering van mijn 60ste verjaardag? "Niets moet nog, maar alles kan!" Amai, dat was een grove leugen. Ik schrijf mij zot, zot van boeken schrijven. Waarom? Ja, waarom? Omdat wie schrijft, blijft?
Ook, maar zeker omdat ik niet veel anders kan: ik ben niet sportief, ik ben geen wandelaar of fietser, geen poenderaar, ik heb twee linkse handen, ik ga niet (zonder mijn vrouw) op café, ik sluit mij nog nergens bij aan.
Wat doe ik nog wel met graagte en intens(ief)? Van mijn vrouw houden, reizen en schrijven, mijn kinderen en kleinkindjes ter hulp snellen. Dat is mijn winter.
Ik zal niet graag doodgaan. Soms denk ik eraan ook dat in eigen handen te nemen, maar daarvoor heb je moed nodig...
Een kort briefje, vriend, beschouw het als een uitgelopen kattenbelletje.
Thierry
Geen opmerkingen:
Een reactie posten