Iris in het verre Paraguay!

Asunción, 2 juli 2008

Dag beste Thierry
Ik veronderstel dat het goed gaat met jou want iemand stuurde mij gisteren een mail verwijzend naar jouw site of weblog, "De Geletterde Mens". Daar vond ik je terug, en het mailadres waarheen dit briefje zal gestuurd worden. Groot was mijn verbazing daar een van mijn cursiefjes te zien staan. Dankjewel.
De wereld is werkelijk klein geworden. Ik weet niet of jij ervan op de hoogte bent dat mijn man en ik uitgeweken zijn naar Paraguay. We kochten er een woning iets meer dan 2 jaar geleden. We wonen hier sinds 10 mei 2006. Afgezien van de broeiende hitte gedurende 5 maanden per jaar, laat het zich hier goed leven, ver van alle Vlaamse (politieke) en andere onverdraagzaamheid. Daarom doet het goed iemand als jij terug te ontmoeten waaraan ik de allerbeste herinneringen heb.
Ik verzorg nog altijd mijn papieren poëzietuin in het weekblad "Vrij Maldegem", om de maand en niet meer om de week zoals vroeger, alles per Internet. Op nederlands.nl ben ik cursiefjes beginnen insturen twee maanden geleden, en denk er meer door te gaan om de twee weken. Ik stel vast dat ze gelezen worden, ik krijg daaromtrent af en toe een mail toegestuurd. Soms schrijft iemand iets onderaan de tekst. (En krijg ik goede punten, ja meneer !…). Zie je wel, ik heb nog altijd mijn humor niet verloren, ondanks alles.
Ik zie dat ook jij niet stilgezeten hebt, ik las verschillende van jouw geschriften en voelde mij opgenomen in de schoot van de vriendschap en in het hart van de geletterde mens. Want wat wil een mens meer dan zijn geschriften gewaardeerd weten. Jammer dat ik toen wegens mijn ziekte niet op de voorstelling van jouw boek kon aanwezig zijn. Ik stond de laatste negen jaar al drie keer met één voet in de vergeetput. Eén keer ver gevorderde huidkanker onderaan mijn linkervoet, daarna leukemie met een half jaar chemotherapie. Anderhalf jaar geleden een dubbele longontsteking met slecht 8.5 hemoglobine. Ik werd hier als spoedgeval in de kliniek opgenomen en kreeg een bloedtransfusie waarin antibiotica gespoten werd. Intussen gaat het mij veel beter. Ik voel me goed, taai als "wels"? zoals men in West-Vlaanderen zegt. Ik heb mijn reddingen te danken aan mijn aanstekelijke humor en aan uitstekende dokters. Dit jaar word ik 77 (twee krukken krijg ik in november toegeschoven)... Doch nu weer ernstig.Thierry, zou jij zo goed willen zijn het cursiefje Elk zoekt zijn plekje te herplaatsen op jouw site zodat het niet volledig doorloopt. Ik stuur het mee op. Het is niet omdat het cursiefje heet dat het cursief moet geschreven want op school zei de leraar M.O. "schrijft gij nu ne keer een schoon cursiefke", en dat in het oorlogsjaar 1944. Ook op de schrijfmachine later kon zoiets niet cursief geschreven worden. Daarom heb ik mijn "opstellen" daarna altijd cursiefjes genoemd. Ik heb er zelfs eentje geschreven met als titel Het cursiefje. Ik schreef veel cursiefjes, veel ervan zijn verschenen in "De Poëzietuin", doch ik heb er de laatste maanden verschillende van herwerkt; plaatsnamen e.d. eruit weggelaten.
Mocht het je interesseren dan wil ik je graag af en toe eentje opsturen, misschien om de 14 dagen of om de maand? Maar begrijp me niet verkeerd hé, ik wil niet proberen je iets op te dringen. Het is maar een voorstel. Ik kreeg ook een bericht van Damme-Online dat er al twee keer een cursiefje van mij is opgenomen in hun uitgebreide nieuwsbrief. Mooi meegenomen nietwaar.
Hiermee ga ik eindigen, beste Thierry, jou veel succes wensend, én als schrijver én als dichter. Je verdient het meer dan wie ook. Veel hartelijks van Iris uit het verre Paraguay!
iris.aguirre@tigo.com.pyhttp://www.leestafel.info/Poezie/productssimple15.html