geen tweede druk
het dorstig renpaard volgt een waadvogel
verwaand spoort de pikeur zijn onwillige lamoen
terug in de piste waar verdwaalde woorden
in een jutezak hijgend opperen hun te schrappen
uit de uren in de galerij Zon
daar spreekt je pen en schrijft je tong tekens
door het rennen uitgewist opnieuw in het zicht
een zilverplevier komt er zich spiegelen
en kreppen als jaarringen scherpen de tijd op
dat uitgerekend in het papier verdwijnt
Katelijn Vijncke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten