Van Peter Motte kreeg ik een verrassingspakketje literatuur van zijn hand, het leek wel verrassingsbrood, broodjes met verschillend beleg. Ik lust die pakketjes, ze geven mij de kans om de auteur en de mens achter de schrijver beter te leren kennen.
De mens? Ik lees dat Marleen De Smet een jeugdvriendinnetje is of toch het buurmeisje. Dat Peter op zijn 10de al gegrepen werd door sciencefiction en astronomie. Hij las toen De vervloekte planeet van John Vermeulen en Vijf miljard jaar heelal door Popp-Pleticha.
Hij studeerde Germaanse filologie aan de Universiteit van Gent en promoveerde in 1990 met een scriptie over de Nederlandstalige sciencefiction van 1976 tot 1987. In 1991 werd hij “speciaal” licentiaat in de algemene literatuurwetenschap met een scriptie over Salman Rushdie.
Hij redigeerde verschillende tijdschriften, zoals De Tijdlijn dat in 2005 werd stopgezet. Dichten begon hij pas in 2003.
Sinds 1998 is hij zelfstandig technisch vertaler.
Waarom schrijft hij? In zijn bundel Ik ben geen boedhist bekent hij: "Ik heb het lange tijd niet geweten." Tot Marleen De Smet in een opdracht aan hem dedicaceert: “Waarom schrijf ik?/Omdat ik niet kan zingen.” Daar Peter haar al heel lang kent, brengen die woorden hem terug tot de jaren waarin hij met schrijven begon. "Het is simpel: ik schrijf nu, omdat ik toen begonnen ben met op te schrijven wat ik verzon."
De boekjes Een collectie (2000), De getuige (2003), Container (2004) en Christel (2005) zijn cadeaus op een gelimiteerde genummerde oplage van De Tijdlijn aan de abonnees.
In 2005 verschijnt het kort sciencefiction verhaal De verkoop bij Het Zinkend Schip van Fernand Ronsmans.
Hoe ontstond De verkoop? Motte nam deel aan een schrijfwedstrijd met dit verhaal. Het eindigde pas 24ste op 80 inzendingen. Toch stuurde hij het naar een uitgever die er brood in zag.
De verkoop speelt zich af in de omgeving van Antwerpen, waar de waterspiegel sterk is gestegen door de opwarming van de aarde. Er ontstaat een intelligente amfibiesoort die een bedreiging voor de mens vormt.
De verkoop vertelt over de manieren waarop deze soort een bedreiging vormt, al staat ze niet vijandig tegenover de mens. Deze heeft het ondanks zijn betere technologie gewoon aan zichzelf te danken dat hij ten onder gaat.
Het is een verhaal over de catastrofale gevolgen van klimaatsveranderingen.
De uitgever schreef: “Is De verkoop van Peter Motte een verhaal? Ik denk van niet. Is het een fragment van iets anders? Neen. Een verslag? Ja, dat vind ik ook, maar waarvan? Zo irreëel is de sfeer ervan, zo onwezenlijk zijn de personages, zo onuitstaanbaar is de omgeving, dat wat in de tekst niet aan de orde is, meer van belang is dan wat er wel staat, en eens te meer wordt bewezen dat vorm en vent wel één zijn.”
De taal is hier het vangnet dat de lezer vrijheid biedt, het woord van de schrijver nestelt zich in de woordenloosheid van de lezer, aanwezigheid in afwezigheid? De verkoop is in alle opzichten een verbond dat gesloten wordt, ook tekstueel en zeker gevoelsmatig. En waarom niet: een samenzwering.
De verkoop is een bizar verhaal, dat zich afspeelt in een benauwende sfeer. De “poseidonkreeftjes” zijn een leuke vondst. De teloorgang van de mensheid wordt tussen de regels mooi in beeld gebracht. De amfibieën komen als echt over.
Wat ik mij afvraag: is Peter Motte in staat om een sciencefictionverhaal van lange adem te concipiëren? Ik zou het hem aanraden: hij is een patente schrijver met een ongebreidelde fantasie en met oog voor het juiste woord. Hij heeft woordmagie in zijn vingers, maar tot op heden leverde hij geen boek af dat deze kwaliteiten voluit tentoonspreidt.
Hoewel ik geen liefhebber ben van sciencefiction, kan ik De verkoop warm aanbevelen. Aan vooroordelen hebben de lezers niets.
Thierry Deleu
De verkoop, Peter Motte, Dendermonde/Amsterdam, Fernand Ronsmans, het Zinkend Schip, 2005.
Het totaal pakket wordt aangeboden tegen 15 €.
peter.motte@skynet.be
(+32(0)54414647)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten