versleten

vader,

vergeef me, u was versleten,

voor uw zestigste al helemaal op

zoals een werktuig dat slecht

was onderhouden; zoals atleten

die doorgaan over hun top

ik zie u met uw spade

de aarde omhalen in de tuin

uw rug verdroeg de schade

en het kroeshaar bleef krullen

van stof gesteven op uw kruin

ik zie uw groene schaftzak

zelf gemaakt van toile cirée

waarin uw hard getemperd mes

stak en uw brood met filee

u vertrok op alle uren

naar uw spingetouw

naar de daverend hoge muren

een week bij nacht

een week bij dauw

ik zie u in uw zetel

van gebarsten skai

een hand aan uw lever

een oog op een schoolboek van mij

ach, ook u had willen leren

een langer leven lang

in uw plaats moest ik studeren

aan mijn woorden en mijn zang

vergeef me, maar u was versleten

ik zie de schouders van een oude man

en bijna ben ik vergeten dat u

zoveel jonger bent dan ik worden kan

Staf De Wilde