SPROOKJE VAN DE ONVOLTOOIDE TIJD
er was eens,
zo begon de onvoltooide tijd
een zandkorrel
en duizend samen
het bed van de zee
er was eens
een ogenblik
en duizend samen
een eeuwigheid van tijd
er was eens
een grasspriet
en nog een grasspriet
en duizend samen
een lenteweide
waarover de liefde waaide.
ZEVENENTACHTIGSTE LENTE
De klaarte en de zaden kriebelen
ze maken de velden jong,
hagen omheinen wit en groen
de verlangens van onze tuin,
vogels paren
en alle getjilp is nieuw,
woon- en slaapkamer,
keuken en zolder
ondergaan grote schoonmaak,
en hoog, heel hoog
trekken flamingo's witte toortsen
over de lente,
ook mijn verlangen
droomt mede
als een witte wolk.
Fernand Florizoone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten