de poëzie als economisch product

Een nieuwe cultuurkatern bij De Morgen en er is zowaar aandacht voor de poëzie, zij het dan alleen voor het economisch aspect ervan.

Boek.be stelt vast dat de verkoop met bijna 60% is achteruitgegaan. Ik schrijf al jaren dat de marktwaarde van de poëzie in Vlaanderen het nulpunt benadert. Deze stelling werd altijd tegen gesproken door te wijzen op het aantal nieuwe publicaties. Maar nooit werd van deze nieuwe dichtbundels gezegd hoeveel exemplaren ervan werden verkocht.

Er is iets raars aan de gang in Vlaanderen. Als je snuistert op het internet dan merk je wel dat er enorm veel poëzie wordt geschreven en ook gelezen. Maar ze kopen is een brug te ver.

Daar zijn allerlei verklaringen voor: inherente zoals de moeilijkheidsgraad van de eigentijdse poëzie, maar ook externe zoals de promotie of beter gezegd het gebrek aan promotie.

Ik zal nog maar eens herhalen dat een kwaliteitskrant de opdracht heeft om het literaire koopgedrag te stimuleren. Toch als het waar is wat Geert Joris van Boek.be schrijft:

‘Poëzie is een hoeksteen van de literatuur (…) We moeten dat genre absoluut in de markt houden.’

Hoe doe je dat als kwaliteitskrant? Toch niet alleen door wekelijks een korte recensie te publiceren, dat lijkt me een gemakkelijkheidoplossing. Op zijn minst in de boekenkatern zouden integrale gedichten moeten afgedrukt worden zodat de lezers zelf kunnen oordelen of ze een bundel in huis wensen te halen. En eigenlijk zou er elke dag een gedicht in de krant kunnen staan: zoveel ruimte neemt het niet in beslag.

Ik heb al dikwijls gepleit voor een echte literaire bijdrage, gewijd aan het kortverhaal en de poëzie, eventueel aan te vullen met een portfolio van een fotograaf of plastisch kunstenaar.

Je moet als kwaliteitskrant stelling durven in te nemen: je promoot iets omdat je gelooft in de noodzaak ervan, of je promoot het niet omdat je het als overbodig of ongewenst beschouwt.

Mij is het na zo vele jaren nog altijd niet duidelijk of De Morgen in de noodzakelijkheid van de poëzie gelooft.

En eigenlijk zouden wij, dichters, onder onze eigen lezers een enquête moeten houden: waarom kopen jullie zo weinig poëzie? Niet dat we onze lezers naar de mond wensen te praten, maar van de ware reden gaat niemand dood.

Staf de Wilde