vuurvliegjes
- voor Thierry -
vriend, jouw woorden werven,
ze wervelen als vuurvliegjes
door mijn nacht – zag jij ooit
dat plotse pinkelen
bij een beekje in het woud,
om je hoofd een aureool
van sterren een speldenknop
groot
ik denk nu aan de dichter
van Bengalen die scholen bouwde
hij wou zijn volk verlichten
met toneel en dans
zo moet het toch gebeuren:
werken aan de wereld
dat doe je in vrolijkheid
desnoods door een masker te
dragen
en woorden te lenen
van een oude meester
dit is de dag der dagen
de laatste van het jaar
buiten gakken de ganzen
en boven hoor ik haar,
de rusteloze die nodig
toe is aan rust
zij heeft jouw woorden
doorgenomen, waargenomen
als plots gepinkel in de nacht
ook zij heeft het slapeloze
van wie het verdere vallen
van een ster verwacht
Staf De Wilde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten