Meester-Dichters veroveren Vlaanderen en Nederland

Meester-Dichters veroveren Vlaanderen en Nederland

Door Peter le Nobel

Koksijde – Het tweede jaarboek van de 50 Meester-Dichters van de Lage Landen bij de Zee is woensdagavond overhandigd aan het stadsbestuur in het Belgische Koksijde, een mondain badplaatsje aan de kust, op zo’n 9 kilometer van Frankrijk.

-

Het jaarboek blijkt een mooi aanknopingspunt te zijn om de literaire banden tussen België en Nederland aan te halen. Is poëzie en literatuur al moeilijk verkoopbaar in Nederland, in Vlaanderen blijkt dat nog lastiger te zijn. “België heeft minder uitgeverijen en tijdschriften, waardoor het voor dichters moeilijker is om zichzelf onder de aandacht te brengen”, stelt de Belgische dichter Hervé J. Casier, een van de vijftig meester-dichters. Zijn echtgenote: “Nederlanders hebben de naam gierig te zijn, maar dat geldt niet voor dichtbundels. Zij kopen ze. Veel Belgen maken kopieën van een gedicht dat hen net aanspreekt.”

-

Opmerkelijk is dat Belgen moeite hebben om door te breken in Nederland, tenzij ze door een Nederlandse uitgever zijn uitgebracht. En dit terwijl de zuiderburen toch bekend staan om hun bloemrijk taalgebruik – en naar spelling en grammatica met meer respect met hun Nederlands, hun Vlaams, omgaan.

-

‘Plan Boek’

-

De term Meester-Dichter is eigenlijk met een knipoog ontstaan. Volgens initiatiefnemer Thierry Deleu zou het moeten gaan om het onderscheid tussen goede en minder goede dichters, maar blijkt in de praktijk de een op bijna willekeurige manier meer aandacht te krijgen dan de ander. Er zijn teveel andere factoren betrokken dan bekwaam dichterschap om door te kunnen breken, zoals de gave om te netwerken.

-

Deleu ziet als oplossing het ‘Plan Boek’: “Primo: een collegiale en transparante procedure tot aankoop van boeken, en/of subsidiëring van de auteur, secundo: een overheidscommissie die de ingestuurde boeken beoordeelt en afhankelijk van dit oordeel een aantal boeken aankoopt en/of de auteur bijkomende steun verleent, tertio: de creatie van een label van ‘Onafhankelijke Auteurs’ (dit kunnen debutanten zijn, maar zeker degenen die in eigen beheer, in welke vorm ook, uitgeven).”

-

(…)

-

“Het resultaat van ‘Plan Boek’ moet leiden tot een aangenaam retrogevoel: de jaren ’70, toen boeken werden aangekocht van de meeste auteurs en verdeeld over scholen en bibliotheken.”

‘Boekenprijzen loslaten’

Deleu vindt dat daarbij dat uitgevers niet gesteund moet worden door de overheid, omdat zij commerciële ondernemers zijn. Om die reden moeten zij ook zelf de boekenprijzen bepalen. Daarom stelt hij meteen ook voor om een nieuw decreet te schrijven ter vervanging van het decreet van 30 maart 1999 over de oprichting van een Vlaams Fonds voor de Letteren.

“In dit nieuw decreet moet de rol van elke overheidscommissie, die boeken onder haar bevoegdheid heeft, worden beschreven waarbij de auteur op de eerste plaats komt.” Deleu wil zo de macht van uitgevers terugdringen en de auteurs weer op de eerste plaats zetten, en daarmee in feite ook de lezers die uit veel meer verhalen en gedichten kunnen kiezen en zelf bepalen wat ze mooi vinden. “De uitgever biedt zijn boeken aan via publiciteit, de overheid stuurt via haar recensiedienst info naar de openbare bibliotheken.”

‘Steun de auteur, niet de uitgever’

Thierry Deleu (rechts) overhandigt het jaarboek aan de schepen van Koksijde. Foto: Peter le Nobel

-

Door Peter le Nobel

-

Koksijde – Het tweede jaarboek van de 50 Meester-Dichters van de Lage Landen bij de Zee is woensdagavond overhandigd aan het stadsbestuur in het Belgische Koksijde, een mondain badplaatsje aan de kust, op zo’n 9 kilometer van Frankrijk.

-

Het jaarboek blijkt een mooi aanknopingspunt te zijn om de literaire banden tussen België en Nederland aan te halen. Is poëzie en literatuur al moeilijk verkoopbaar in Nederland, in Vlaanderen blijkt dat nog lastiger te zijn. “België heeft minder uitgeverijen en tijdschriften, waardoor het voor dichters moeilijker is om zichzelf onder de aandacht te brengen”, stelt de Belgische dichter Hervé J. Casier, een van de vijftig meester-dichters. Zijn echtgenote: “Nederlanders hebben de naam gierig te zijn, maar dat geldt niet voor dichtbundels. Zij kopen ze. Veel Belgen maken kopieën van een gedicht dat hen net aanspreekt.”

-

Opmerkelijk is dat Belgen moeite hebben om door te breken in Nederland, tenzij ze door een Nederlandse uitgever zijn uitgebracht. En dit terwijl de zuiderburen toch bekend staan om hun bloemrijk taalgebruik – en naar spelling en grammatica met meer respect met hun Nederlands, hun Vlaams, omgaan.

-

‘Plan Boek’

-

De term Meester-Dichter is eigenlijk met een knipoog ontstaan. Volgens initiatiefnemer Thierry Deleu zou het moeten gaan om het onderscheid tussen goede en minder goede dichters, maar blijkt in de praktijk de een op bijna willekeurige manier meer aandacht te krijgen dan de ander. Er zijn teveel andere factoren betrokken dan bekwaam dichterschap om door te kunnen breken, zoals de gave om te netwerken.

-

Deleu ziet als oplossing het ‘Plan Boek’: “Primo: een collegiale en transparante procedure tot aankoop van boeken, en/of subsidiëring van de auteur, secundo: een overheidscommissie die de ingestuurde boeken beoordeelt en afhankelijk van dit oordeel een aantal boeken aankoopt en/of de auteur bijkomende steun verleent, tertio: de creatie van een label van ‘Onafhankelijke Auteurs’ (dit kunnen debutanten zijn, maar zeker degenen die in eigen beheer, in welke vorm ook, uitgeven).”

-

(…)

-

“Het resultaat van ‘Plan Boek’ moet leiden tot een aangenaam retrogevoel: de jaren ’70, toen boeken werden aangekocht van de meeste auteurs en verdeeld over scholen en bibliotheken.”

-

‘Boekenprijzen loslaten’

-

Deleu vindt dat daarbij dat uitgevers niet gesteund moet worden door de overheid, omdat zij commerciële ondernemers zijn. Om die reden moeten zij ook zelf de boekenprijzen bepalen. Daarom stelt hij meteen ook voor om een nieuw decreet te schrijven ter vervanging van het decreet van 30 maart 1999 over de oprichting van een Vlaams Fonds voor de Letteren.

-

“In dit nieuw decreet moet de rol van elke overheidscommissie, die boeken onder haar bevoegdheid heeft, worden beschreven waarbij de auteur op de eerste plaats komt.” Deleu wil zo de macht van uitgevers terugdringen en de auteurs weer op de eerste plaats zetten, en daarmee in feite ook de lezers die uit veel meer verhalen en gedichten kunnen kiezen en zelf bepalen wat ze mooi vinden. “De uitgever biedt zijn boeken aan via publiciteit, de overheid stuurt via haar recensiedienst info naar de openbare bibliotheken.”