DE PROFUNDIS

(avondzang)

Het rode licht van de ondergaande zon

tussen takken van bomen achterin de tuin

die hun laatste bladeren voor de herfst dragen

valt op een landschapsschilderij in de hoek

van mijn kamer. De rechte lijnen als vierkanten

weerkaatsen het geel van de verf vlammend,

twee ramen die zich openen, naar heuvels

aan beide zijden van het schilderij. Ik open

een poort en verdwaal in een eindeloze ruimte.

Ik open de andere poort en kom op dezelfde plek

die ik zojuist achterliet. Twee stromen gelijk

twee dromen twee landschappen twee mensen

twee voorwerpen die los van elkaar bij elkaar komen

in tegenlicht van seconden. Uit de diepten van de zee.

THE PROFUNDIS

(evening song)

The red light of the setting sun

among tree branches in the back of the garden

carrying their last leaves before Autumn

falls on a landscape painting in the corner

of my room. Like squares the straight lines

reflect the yellowish of the paint aflame,

two windows which open themselves, to hills

on both sides of the canvas. I open

a gate and dwell into an endless space.

I open the other gate and arrive at the same spot

I just had left. Two streams simultaneously

two dreams two landscapes two humans

two objects each apart from one another coming together

in counter light of seconds. From the depths of the sea.

Hannie Rouweler