‘Kleine’ literaire
tijdschriften zoals Gierik&Nvt, Digther, Verba e.a.
warmen mijn hart. Het zijn die koppige volhouders die mee het letterenlandschap
inkleuren. Als een poëtische veelvraat lees ik graag deze moedigen. Dus niet
alleen als jurylid van de Melopeepoëzieprijs. Elk jaar wordt een aantal
dichters uit deze tijdschriften genomineerd.
Alleen al het feit dat
deze tijdschriften niet worden gezegend met enige overheidsteun verdient ieders
steun en waardering. In de wereld der letteren dragen de lieve centjes nu
eenmaal ‘Kunst met een Hoet’. Geld, het blijft een stekende wrat in de handpalm
van despoten. En om deze gang van zaken kan zelfs een houten schommelpaard
smakelijk lachen.
Een ‘Lang leve’ is dus op
zijn plaats. Deze dwarsliggers onder de rails zijn nodig om de letterentrein te
laten rijden.
Deze week viel Verba in
de bus en las ik met ontzetting het editoriaal van de hoofdredacteur Luc
Vandeborght. Hieronder kunt u zijn wetenswaardig ‘Verbaal’ integraal nalezen.
Swets
simplifies
Ik sta erop de lezer te
waarschuwen: onderstaande tekst is bestemd voor gevorderden en vereist enige
vertrouwdheid met Belgische en Vlaamse (alles-wat-we-zelf-doen-doen-we-beter)
toestanden.
Meer dan 10 jaar is
(ondertussen “was”) de Provinciale Bibliotheek Limburg geabonneerd op het
literair tijdschrift Verba. Naar jaarlijkse gewoonte werd op 10 februari 2011
een factuur gestuurd van 12 euro (voor 4 nummers van 40p. A4) voor de
hernieuwing van het abonnement.
Op 18 februari meldt onze
webmaster: “Ik heb deze mail gekregen. Kijk je es na. Het kan zijn dat het spam
is. Ik weet het niet.” De bewuste mail is afkomstig van een Brits bedrijf met
de bedenkelijke naam Swets en luidt: “Bibliotheek Limburg heeft het beheer van
alle abonnementen bij ons ondergebracht. Zou u om deze reden bijgevoegde
factuur willen crediteren aan de Bib en een nieuwe factuur opmaken met als
factuuradres Swets?” Als hoofdredacteur voel ik al enige nattigheid: de helft
van de mail is in het Engels gesteld en gestuurd door iemand die zich “quotes
executive” noemt. Voor alle zekerheid neem ik telefonisch contact (22 februari)
op met de Bibliotheek Hasselt. Een provinciale loonslaaf bevestigt hun
strategische keuze.
Nu stelt zich volgend
probleem: sturen we de factuur dan naar Groot-Brittannië? De bovengenoemde mail
vermeldde voor info een Belgisch telefoonnummer van een zekere D. Ik bel vlotte
D. die mij dezelfde dag (22 februari) een mail stuurt met het juiste
factuuradres voor Belgische uitgevers, een adres in Nederland godbetert (met
Belgisch BTW-nummer als het levering in België betreft, opgepast!). De functie
van juffrouw D. is niet min: implementatiemanager (een twintigletterwoord!),
customer & publisher account manager. Een hele businesscard vol! Nog
dezelfde dag -het lijkt wel de Amerikaanse serie “24”- wordt de gevraagde
creditnota naar de Provinciale Bibliotheek Hasselt verstuurd en vertrekt ook de
definitieve factuur naar Swets Nederland (port: 1,18 euro), voorzien van alle
toeters en bellen (IBAN, BIC...).
Op 4 maart stuurt Swets
Nederland mij een volledig in het Engels gestelde brief, een “Order” dat nu
“reference number X.” bevat en het verzoek “please record this number!” De al
verstuurde factuur wordt terug op mijn pc getoverd, het “order number” wordt
toegevoegd en de hele handel dezelfde dag nog doorgemaild naar Swets met
beleefd verzoek alle toekomstige correspondentie in het Nederlands te voeren.
Oef, de eindmeet is in zicht!
Fout gedacht! Op 22
april, meer dan 2 maanden na de eerste factuur, ontvang ik opnieuw een volledig
in het Engels gestelde brief van Swets, een “remittance advice” dat vermeldt
dat “payment by cheque is enclosed”. Super! Tot we de cheque nader bekijken:
een exemplaar van de Société Générale, “payable en France” in het lieflijke
Montigny-le-Bretonneux. Ik begeef me met de cheque naar mijn Belgische bank die
mij doodleuk meldt dat de inningskosten 15 euro bedragen. De cheque is nooit
geïnd, het abonnement van de Provinciale Bibliotheek Hasselt onmiddellijk
geschrapt. Noch van Hasselt noch van Swets werd nog iets vernomen. Trouwens wij
voeren geen correspondentie in het Engels met een firma, in Nederland
gevestigd, over een abonnement op een Vlaams literair tijdschrift bestemd voor
een Vlaamse bibliotheek. Dit is te gek voor woorden, dit is Kafka in
Vlaanderen. En je zult het niet geloven: elke brief van Swets draagt de
hoofding: “Swets simplifies”. (Zelf)humor? Misschien is “(Ge)swets” eerder
aangewezen?
P.S. Wie dacht dat we van
Swets niets meer zouden horen, heeft het mis. Op 10 juli valt een brief i.v.m.
“uncashed cheques” in de bus, opnieuw een heel epistel in het Engels. En op 22
augustus nog één, “Publication price request” (2 p.), en op 26 september nog es
dezelfde brief, m.a.w. Swets spendeerde al meer aan postzegels dan de kostprijs
van het abonnement. Om de sukkelaars uit hun lijden te verlossen, stuur ik
vandaag volgende mail: “Cheque niet geïnd. Kosten inning: 15 euro. Kosten hoger
dan baten (12 euro). Abo bijgevolg geschrapt. Mvg.” Einde verhaal? Of moet ik,
in de geest van Swets, schrijven: “End of story”?
Luc Vandeborght
Hoofdredacteur literair
tijdschrift Verba
In Verba, 15e jaargang,
nummer 4, p.1
Veel heb ik hieraan niet
toe te voegen want ‘A fact is stronger than a Lord Mayor’
Met heilzame ergernis,
Frank DE VOS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten