clandestien

geloof me, lezers, een dichter zonder

uitgever is een mens zonder papieren,

hij schrijft in het zwart, zijn klanten

zijn clandestien, hackers van een website

een dichter zonder uitgever naait zich

beter de lippen dicht: zijn recht van

spreken is het voorrecht te zwijgen

daarom spreekt hij voor de sprakelozen

hij deelt geen meningen uit, maar

deelt ze mede: met jou, met jou,

met iedereen die vaak een kou

voelt in de hartstreek bij het zien

van beelden – beeld je in:

een dichter mét uitgever die wetten

zou schrijven, zo iemand zegent

de wapens, verkondigt de moord

laat een dichter in de schaduw blijven,

ondergronds als een podpolniki, en

uitgeven samizdat, in eigen beheer

in begeerte naar een moment van

inzicht, een woord dat een donkere

hemel openscheurt en licht brengt

als een gouden regen

toch zijn er lezers die verlangen naar

meer, zij verkiezen het rijm boven de

leugen, zij willen de dichter als minister

daarom is dit gedicht een schaduwkabinet,

het schaduwt onze heersers, volgt hen

op de voet, betrapt hen op heterdaad

bij een flagrant delict

habeas corpus, roept dit gedicht, wij hebben

de vogel gevangen, onze F 16 die een

huwelijksfeest bombardeert

een dichter spreekt recht waar alles krom

loopt, hoe schots en scheef en hoe verscheurd

ook zijn taal mag klinken: laten we de daders in

de ogen kijken en op de gezondheid van hun prooien

drinken – we willen niet wachten op onze beurt

Staf De Wilde