WALVISTRAAN
Na de oorlog
in het eerste bewaar
bij zuster B.,
een duim groot, stokoud
nog niet bij
de Heer ontboden
Elke morgen,
na de bel van tien
netjes op een
rij, in de grote zaal
voor de
beproeving van de dag:
het
doorslikken van een walvistraan
(En als ik
thuis kwam, vader
kreeg ik van
moeder een tweede walvis ingekapt
Omdat het
gezond was)
Ik herinner
mij nog levendig
hoe ik op mijn
lei een boot in krijt
had getekend,
uit Spanje weerom
Ik mocht mijn
boot in alle klassen tonen
de zuster liep
voorop, ik erachteraan
met de lei
horizontaal voor mij
als een
ondiepe schaal vol toverwater
(Later heb ik
vernomen dat die rondgang
een
compensatie was voor de fooien
die ze van
moeder had)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten