MIJN
HEKS
De
oude nacht is helder
en
met adems bezaaid,
de
zomer gloeit uit de grond,
mijn
kleine heks waart
op
het uur dat mij bekoort.
In
de spiegel van de vijver
zie
ik hoe nabij zij nijgt
en
plukt haar minnekruid.
Schichtig
kijkt zij op,
herkent
mij aan mijn manen.
Even
ritselt het in de struiken
als
zij aan mijn zicht
onttrekt
haar drieste tepel.
Zij
staat paard, ik ben haar ruiter.
Dravend
door de nacht
lispel
ik haar vele namen.
Thierry Deleu
1997
Geen opmerkingen:
Een reactie posten