Hommage aan kunstschilder en graficus Willie Cools

Een veld van verwilderde rozen is een hommage aan kunstschilder en graficus Willie Cools. Een sober en verzorgd uitgegeven bundel met gedichten van Richard Foqué, Theo Slachmuylders, Thierry Deleu, Suzanne Binnemans, Nicole Van Overstraeten, Ferre Denis, Tony Rombouts, Erwin Steyaert, Rose Vandewalle, F.A. Brocatus, Ulrich Bouchard, Hannie Rouweler, Frank Decerf, VPM bio, Roger Nupie, Joris Iven, Marije Kos, Guy Commerman en Begga Mariën. Zeg maar een elite van hedendaagse dichters, bekend, bekroond, geprezen door de kritiek.

Deze bijdragen bewijzen ruimschoots de waardering die deze dichters koesteren voor het werk van Cools.

“Willie Cools schilderde uitbundige taferelen op grote bladen papier in een al even uitbundig coloriet van rood en geel en groen met witte sluiers van achtergrond of overlapping,” schrijft Hugo Brutin in het Nawoord.

In de meeste gedichten wordt daarop gewezen, soms omzichtig en sporadisch, soms expliciet en herhaaldelijk.

In het gedicht “Evenwicht” (p. 11) schrijf ik:

…

kleur en klank geëxciteerd

door onbevangen kijven

van vrouwelijk bloot, hoe zij

zich wringen in rood geel groen

ophitsend decoratief

…

Of in een gedicht van Suzanne Binnemans (p. 12):

ik wentelde me in jouw kleuren

…

bedachtzaam leunde je over mij heen

ik voelde jouw hete adem

wanneer je mijn naakte lichaam

zorgzaam toedekte met witte sluiers

…

Ook het sensuele, het zinnelijke in zijn werk wordt sensu lato bezongen in mooie verzen. Zoals in het tweede gedicht van Binnemans:

…

je spreidt het laken uit voor ons beiden

ons liefdesspel kan beginnen

…

Ook door Tony Rombouts in het gedicht “Het Ongemerkte” (p. 16):

Het lichaam leeft

en zindert

vol sensualiteit.

Niet alleen erotiek

maar vooral

een verfijnde esthetiek

…

Ook de “Bewegelijkheid” in het werk van Cools komt aan bod, onder andere bij Erwin Steyaert in het gedicht “Thuiskomst” (p. 17):

… nat van verf

dansen vrouwen uit zijn hand.

…

Bloot en heerlijk

zweven ze in het blauw van zijn doek.

Roger Nupie maakt in “Kleur-rijk” (p. 25) een geslaagde synthese van Cools’ werk: opdringend coloriet, levendig, vol beweging, sensueel.

Bezeten & bevleugeld schilderde je

…

Liet ons dansen, duelleren & zweren

bij de overmoed van onze lichamen.

…

Alles onder de noemer van liefde,

…

Kleur klaart voor eeuwig op.

Brutin vervolgt: “Zijn vrouwelijke gestalten zijn wellustig, omdat zij het resultaat blijken of lijken te zijn van een ongeremde impuls. Het lichaam, dat in zijn centraal gedeelte van buik, borsten en dijen monumentale allures aanneemt, loopt vaak uit in een spitse punt.”

Guy Commerman kruipt in de huid van zijn vriend, als hij dicht:

Ik heb met ze te doen,

ze zijn mijn weeën,

mijn kleuren in donkerte van bestaan,

mijn vormen van een wensdroom,

mijn ware vrienden en getuigen,

mijn gulden snede,

mijn luie levenslijnen in de vurige

zon.

Een mooi uitgegeven bundel, handig formaat, op zachtgeel gekleurd papier, met op het voorplat het schilderij Innerlijke waarheid en achteraan een Nawoord van Hugo Brutin en enkele citaten van critici over het werk van Willie Cools.

In de bio- en bibliografische gegevens van de dichters valt op: enerzijds dat de meesten geboren zijn in de jaren ’40 en ’50, niet verwonderlijk als je weet dat zij vrienden waren van Willie Cools (°1931) en anderzijds dat ruim de helft in het onderwijs stonden, ook Cools was docent.

Ik heb Willie Cools leren kennen via Guy van Hoof die een paar keer een tentoonstelling liet organiseren in de stad van mijn vrouw, Harelbeke.

Cools’ enige thema is de vrouw, haar lichaam, haar figuur, in alle vormen, toonaarden en facetten. Zijn tekeningen en schilderijen zijn een uitbarsting van kleur, emotie en ritme. Hij stoorde zich niet aan de gangbare stromingen; hij ging een eenzame weg.
Remi De Cnodder, Gaston Durnez, Hugo Brutin en Guy van Hoof schreven over zijn werk. Cools werd lid van de groep ARENA, opgericht door Van Hoof, wijlen de kunstschilders Gerard Vanhove en Marcel Coolsaet, de dichter Roger Nupie en de Waalse beeldhouwster Brigitte Balhan.
Er waren retrospectieve tentoonstellingen in Harelbeke, Gent, Oostende, Antwerpen, Schelderode, Mechelen.

De bundel Een veld van verwilderde rozen is een hommage aan de kunstenaar. Via de gedichten komt zijn levensvisie goed over. Spijtig dat de afgedrukte schilderijen in zwart-wit zijn, maar ook uitgevers zijn soms beperkt in hun mogelijkheden; vaak moeten zij ook rekening houden met de verkoopbaarheid van het product (lees de prijs aan de consument).

Thierry Deleu

Een veld van verwilderde rozen, een hommage aan kunstschilder en graficus Willie Cools, samensteller: Hannie Rouweler, ISBN 978-1-4478-1717-8, Demer Uitgeverij, 2011 info@demerpress.be