het woord is een buurman

schrijven is toekijken

hoe de woorden zich vermaken

hoe ze het maken

en als goede buren bij elkander staan

denk niet dat ik dit heb uitgedacht

ik schreef wat over knopen

doorgehakt, ontward

bij voorbaat weet je nooit

hoe het zal lopen: de woorden

hebben hun gedacht, humeurig

zijn ze, sommige dagen

niet om aan te spreken:

ze praten liever in de nacht

tijdens het koudste uur

tussen hond en wolf

een dichter leert ze kennen

op de duur, hij kan hun streken

wel verdragen, hij weet

dat ook een woord

naar een lezer smacht

zoals een buur die in de deur

komt staan, schijnbaar

uit verveling, zijn ogen

volgen het voorbijgaan

maar het is de mededeling

waarop hij wacht

Staf De Wilde