een blekere dij in de schemer
nog gebeurt het: de bleke lijn
van een dij in de verduisterde
kamer – slapen gaat dan niet,
niet zonder geile dromen
zestig is ze en nog steeds
een opwindend speeltje
glad en sponzig en week
onder een struweel van dons
het komt voor, het komt hem
als een wonder voor
dan begeeft zijn stem:
de woorden kruipen in de top
van een vinger zoals een lichtmatroos
in een mast – en juichend, zwaaiend
met een baret wijzen ze in de verte
naar het eindelijk ontwaarde land
zestig en nog steeds zestien
is hij: een puber met puistjes
die door een dakraam gluurde
naar de dochter van de buren
en zij, ze maakt geluidjes
in haar slaap en wentelt
als een bootje wanneer
zijn hand het roer wil grijpen:
het is ontroerend wat hij beroert
een blekere dij in een dichte schemer
en hij in tegenstrijd: bang
om wakker te maken en dat hevig
verlangend, zo maakt
het duister zijn oude ogen wijd
Staf De Wilde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten