er was een maansverduistering deze nacht

langzaam wakker worden

terwijl sissend de eigele maanbal

wegkwijnt in de braadpan van het firmament

luchtbel-lichtbel flikkerend in de nacht

dobberend in het vruchtwater van de slaap

bewustzijn met de ogen dicht

getuige van het onmetelijke vuurwerk

van de ruimte in expansie

tot je ik ontwaart, en ik en nog eens ik

tastende botsautootjes naar de schok van de liefde

de meedogenloze liefde

verwekker en moordenaar tegelijk

van het zelfbeeld dat je je aan diggelen verzint

god in het diepst van dit gedicht

tijdbom, plofje

Francis Cromphout