Assepoester

na de derde bloeding

vertroebelt haar geest:

bijna negentig wordt ze

weer negen, het sloortje

dat ploeteren moet

terwijl haar zusters

mogen paraderen

je voelt de oude woede

om een koele moeder

om woordjes die zij

moest ontberen

het lijkt wat op een sprookje

zonder schoentje, zonder prins:

geen paardje en geen kans

één verhaal blijft ze herhalen

in het kostschoolfrans

waarvoor ze nog

een kroontje kreeg

en jij, je zwijgt in alle talen,

een stiefzoon in zijn hoek,

je denkt: haar hoofd moet leeg,

haar ogen lopen over

nu praat ze over vaders

in wie ze wil geloven:

een hemelse en twee aardse

die van jou en die van haar

machtige schouders

die van haar houden

ze streelt jouw krullend haar

en murmelt lieve woorden

want veel is ze vergeten

veel verdween al uit haar hoofd

het zijn haar handen die nog weten:

de kroezelkop die als een prins belooft 

Staf De Wilde