Nacht





Mij duikt de wens op je
simpelweg het woord te laten.

Geen maanlicht gooit je vensters open,
veel liever hou jij je achter
een gordijn verschanst.

En of het er iets toe doet
dat ik in de bossen van je slaap
weleens verzeild geraak,
en je grandeur zo nodig tussen
de lakens wil bewijzen.
Maar doe me vooral niet geloven dat
een vluchtige billenkoek en een orkaan
niet naast elkaar bestaan.

Voor je het weet ben je gebroken veer,
verdronken land
en al even snel wordt je blazoen
door de ochtend afgebroken.
.
Niet zelden sluip je in gorre portieken
en verdonkermaande steegjes,
schaamteloos, nooit verlegen.
'T zijn veeleer junkies in hun ademnood
die duister op je wegen.

Wat niet roert wordt niet verdacht.

Julie Goderis