Eindredactie: Thierry Deleu
Redactie: Eddy Bonte, Hugo Brutin, Georges de Courmayeur, Francis Cromphout, Jenny Dejager, Peter Deleu, Marleen De Smet, Joris Dewolf, Fernand Florizoone, Guy van Hoof, Joris Iven, Paul van Leeuwenkamp, Monika Macken, Ruud Poppelaars, Hannie Rouweler, Inge de Schuyter, Inge Vancauwenberghe, Jan Van Loy, Dirk Vekemans

Stichtingsdatum: 1 februari 2007


"VERBA VOLANT, SCRIPTA MANENT!"

"Niet-gesubsidieerde auteurs" met soms "grote(ere) kwaliteiten" komen in het literair landschap te weinig aan bod of worden er niet aangezien als volwaardige spelers. Daar zij geen of weinig aandacht krijgen van critici, recensenten en andere scribenten, komen zij ook niet in the picture bij de bibliothecarissen. De Overheid sluit deze auteurs systematisch uit van subsidiëring, aanmoediging en werkbeurzen, omdat zij (nog) niet uitgaven (uitgeven) bij een "grote" uitgeverij, als zodanig erkend.

10 mei 2010

Bijdrage van Derek van 't Gulle Zand, Meester-Ridder van het Rozenscheermes

De Kerk in haar hemdje!


Hoe komt de Kerk nog in het reine met dit onvergeeflijke wangedrag (“verschrikkelijke misdaden” zegt aartsbisschop Robert Zollitsch van Freiburg)? Wat verklaart de Kerk?

Eerste foutieve stelling: seksueel misbruik door geestelijken heeft niets te maken met het celibaat.
Protest! Je kunt niet ontkennen dat het misbruik ook voorkomt in gezinnen, scholen, associaties en kerken zonder celibaat. Maar waarom komt het zo bijzonder vaak voor in de katholieke kerk met celibataire leiders? Uiteraard is het celibaat niet de enige oorzaak van het wangedrag. Maar het is de belangrijkste oorzaak.
De Roomse celibaatregel moet worden afgeschaft.

Tweede foutieve stelling: het is ‘volledig fout’ om de gevallen van misbruik terug te voeren op een systeemfout binnen de Katholieke Kerk.
Protest! De celibaatregel bestond praktisch niet tijdens het eerste millennium van de Kerk. Hij werd in de elfde eeuw geïntroduceerd in het Westen door monniken (die in volle vrijheid voor het celibaat kozen) - in het bijzonder door paus Gregorius VII - en werd opgelegd in weerwil van hevig verzet van de geestelijkheid in Italië en Duitsland. Duizenden priesters protesteerden tegen de nieuwe wet.
De celibaatregel - samen met het verplicht klerikalisme - is een van de centrale steunpilaren van het “Roomse systeem”. Het verplichte celibaat is de belangrijkste reden voor het rampzalige tekort aan priesters. Die gevolgen worden gemaskeerd door de versmelting van plaatselijke parochies tot regionale ‘pastorale zones’, met totaal overwerkte priesters. Wat zou de beste oplossing zijn voor het probleem van de rekrutering van toekomstige priesters? Heel simpel: afschaffing van de celibaatregel, de wortel van al dit kwaad.

Derde foutieve stelling: de bisschoppen hebben voldoende verantwoordelijkheid op zich genomen.
Uiteraard is het goed te horen dat er concrete maatregelen worden genomen om gevallen van misbruik aan de oppervlakte te brengen en om ze in de toekomst te vermijden. Niettemin moet de vraag gesteld worden of de bisschoppen zelf niet verantwoordelijk zijn voor de decennialange praktijk om gevallen van misbruik toe te dekken, waarbij ze vaak niet meer deden dan de misdadiger in het geheim een nieuwe standplaats geven. Zijn de wegmoffelaars van het verleden plotseling geloofwaardige ontmaskeraars geworden? Moeten geen onafhankelijke commissies worden opgericht om met dat soort gevallen om te gaan?
Een daad van berouw moet worden verbonden met een daad van herstel: de celibaatregel afschaffen!


Derek van ’t Gulle Zand

Read more: http://www.knightsrazor.be/

Geen opmerkingen: