Pasen 2010
in mijn gedachten na een goede week
van gebrek aan passie en paasbloemen
drink ik nu weer de glans van een glas porto
te midden de schijn van waas en kakofonie
deel ik de tafel met een slanke figuur
en een rechte lijn die ten hemel reikt
ach dat verleden dat steeds maar toekomst wordt
dat heden dat bij het ontwaken zo snel verzengt
zoals ik zei: een glas porto
in volle zon dan nog
een frêle beloftevolle straks beloken zon
nog een dagreis en een stuk godsvrucht
slaat morgen te pletter tegen haar vlekkenkorst
reeds kietelt ons de geur van zijn opgebrande vleugels
hun afvallige kleinste deeltjes eindeloos versneld
botsen als hopeloos verliefden in een kilometerslange
Zwitserse hellepijp van eenzame eeuwigheid
en roemloze onwetendheid – beeld en gelijkenis!
al wat naam heeft groet me eerbiedig, groet alles
wat kromme oren heeft en op wankele benen staat:
pedofiele priesters de gewassen voeten in geruite sokken
naast hen sloganeske en lakonieke zelfmoordterroristen
in hun gestolen karnavalsauto met gps en open dak
gehalsdoekte Wild West cowboys uit mijn kindertijd
al die krantengezichten en hun gewillige fotografen
hun wijwater besprenkelt zelfs de zijstraten van het plein
wegwezen! straks glij ik nog uit en breek mijn benen
in het verronnen bloed van al deze verzonnen engelen
liever leg ik mij veinzend te week als doornroosje
tot de kundige prins mijn doorschijnend nachtjapon beroert
Eric Rosseel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten