Herdenking kamp Ravensbruck (II)

Het was de dag dat je zei, eens zullen we sterven

andere sterren dan deze gele uitdragen

als deze ogen voor eeuwig, net als andere jassen, sluiten.

Voor onszelf hun vijandigheid niet meer van belang is.

Zo nuchter als de heilige nacht ons zal wenken

bedenken we dan opnieuw dat ze niet beter wisten

zich massaal vergisten. Kijk, ze hebben ook handen,

gewoon ogen, wenkbrauwen als bogen net als wij.

De hemel heeft me beloofd dat voor elk geroofd kind

het firnament voor ’t stoffelijke een beminde

zonnestraal en ster teruggeeft.

Een ademstoot herbeleefd in de mond

van een ander op de tocht in leven laat ontluiken.

Ik zag je gisteren ook het prikkeldraad al naderen

in het licht van de maan

kom gerust stevig, weg van die mensenslachters,

naast me staan.

Zie het wit van mijn ogen lijkt ook woestijnzand.

Ellende is een bleek gezicht, wij, hand in hand

donzen duiven met opgeheven hoofd.

Annemieke Steenbergen