Men moet de natuur zijn eigen gang laten gaan!
Wieren en andere aanspoelsels op het strand of de grote verdwijntruc!
De huidige economische crisis zet ook heel wat kustgemeenten in de problemen. Voor het reinigen van de stranden hebben heel wat kustgemeenten veel geld, materieel en manschappen nodig om de zogenaamde ‘salons’ netjes te houden. In de herfstmaanden liggen de stranden vaak bezaaid met bergen zeewier. Om onze huidige (te)veel eisende toerist, niet met zijn voetjes door al deze algen te laten wandelen, besluiten heel veel gemeentebesturen om de stranden, vlug, vlug met kranen, veegmachines en camions van deze vervelende zeegroeisels te ontdoen. Verleden jaar spoelde aan onze kust ook heel wat zeewier en algen aan en na het laatste hoogtij lagen de stranden vol met tonnen zeewier. “ In Koksijde bleven die wel liggen” triomfeert Walter Wackenier van Natuurpunt en afgevaardigde Vogelbescherming in de MiNa-raad te Koksijde. “ Op het einde van vorig jaar spoelde aan de Westkust enorm veel zeewier aan, een fenomeen dat ons dit jaar opnieuw te wachten staat. Heel wat strandwandelaars en toeristen die langs de vloedlijn een frisse neus zochten, vonden dit niet aangenaam, vooral omdat de wieren nog een doordringende geur verspreidden en ze deden dan maar hun beklag bij de toeristische en gemeentelijke technische diensten, om dit vuile goedje van het strand te verwijderen. De vraag rees toen bij heel wat gemeentebesturen: worden deze wieren nu best machinaal verwijderd of niet? De meeste gemeenten, zoals De Panne gingen meteen in de aanval en trokken een bedrag uit om het strand te reinigen. Gespecialiseerde firma’s werden aangesteld om het strand te reinigen van de massa aangespoelde zeewieren. Dit zorgde voor vele containers vuil en het op en afrijden van camions. Koksijde nam eerst contact op met de plaatselijke vertegenwoordiging van “Natuurpunt”. Na contact met het Vlaams Instituut voor de Zee (VLIZ) en het Coördinatiepunt Geïntegreerd Beheer van Kustgebieden besloot de gemeente om de wieren te laten liggen, ondanks protestbrieven en inderhaast opgestelde petities.”
Natuurlijk proces
De wieren zouden wel vanzelf verdwijnen door natuurlijke processen, zo werd gesteld, bij het VLIZ. Om na te gaan hoe snel dit gebeurt, volgde Walter Wackenier nauwgezet de evolutie. Hij maakte ook een duidelijk onderscheid maken tussen het aanspoelen van organisch afval en zwerfvuil. “ Onder zwerfvuil verstaan wordt verstaan: plastiek, piepschuim, visnetten, glas en petflessen eens…Onder organisch afval verstaan we: dode vissen en vogels, schaaldieren, schelpen en zeker ook wieren. Het probleem dat zich stelt is: de meeste kustgemeenten, kunnen geen onderscheid maken tussen die twee verschillende soorten aanspoelsels. Gemakshalve gaat men dan ook over tot het machinaal reinigen van onze stranden. Maar men vergeet dat door het aanspoelen en laten liggen van organisch afval, een natuurlijke strandophoging wordt gecreëerd. Dat wil zeggen, dat door het spel van wind en zand een beginnende zeewering wordt gevormd. In Koksijde echter heeft men al, via een werkgroep binnen de MiNa-raad, het Gemeentebestuur gewezen op het belang om niet zomaar alles machinaal te reinigen gewezen. Tijdens de zomers van 2003 en 2004 werden zelfs bepaalde zones niet meer machinaal gereinigd. Tijdens het laatste weekend van september vorig jaar spoelden aan onze kusten massa’s wieren aan. Op plaatsen lagen die werkelijk een halve meter dik. Er was op dat ogenblik een echte paniek reactie van de verschillende kustgemeenten. Men begon massaal de wieren te verwijderen, met vrachtwagens en kranen. Koksijde echter had geleerd dat men beter eerst te rade gaat bij de bevoegde instanties, namelijk het VLIZ en het Coördinatiepunt, Geïntegreerd Beheer van Kustgemeenten, en die gaven de raad om de wieren te laten liggen. En wat bleek: de wieren die bleven liggen vertoonden geen verrottingsverschijnselen, neen die droogden gewoon op. Er was geen geurhinder. En de opdrogende wieren vingen het stuifzand op en vormden zo een strandverhoging ter hoogte van de duinvoet, een actie die van mensenhanden een grote inspanning vergt. De wieren waren tevens een ideale voedselbron voor kreeftachtige organismen ( strandvlooien) die op hun beurt gegeerd werden door vogels (vb. zeldzame sneeuwgors). In Koksijde volgde ik het verdwijnen van de wieren goed op en men kwam tot de verbijsterde vaststelling dat na een zestal weken van de wieren geen sprake meer was. Geurhinder was er hooggenaamd niet. Op een natuurlijke wijze ontstond er een strandverhoging ( heel goed merkbaar voor de zeereepduinen ). En voor de gemeente een enorme besparing. De technische dienst berekende dat voor het opruimen een 50-tal containers nodig zouden zijn. Aan 10 euro per container, met bovenop de kosten voor personeel, brandstof en verwerking, dan komen we toch snel uit op een besparing van 800 euro”, doet een enthousiaste Walter Wackenier het verhaal van de verdwijntruck.
Doe mee aan de verdwijntruc
“ Langs deze weg doe ik een oproep aan de andere kustgemeenten om het machinaal reinigen van stranden te minimaliseren. Wij kunnen er in komen dat op plaatsen waar heel veel toeristen samenhokken er machinaal gereinigd wordt. Maar op niet toeristische zones zou het motto zeker moeten zijn: “ Hier wordt enkel handmatig gereinigd want daar is de natuur, de educatieve strandbezoeker en de wetenschap bij gebaat. En niet te vergeten machinaal reinigen is veel duurder dan handmatig reinigen”, nog Wackenier.
José Chamon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten