Wedstrijd "Dichters van de Ziel"
georganiseerd door het Singer Museum, Laren (NH)
op 13 januari 2008
vlucht
kom
mijn lief
geef mij je hand
laat me je leiden
in dit land
is niets meer
wat ons bindt
nee
kijk niet om
geen tranen meer
om wat was
volg mij door het duister
hou mij vast
dan
in het morgenland
zullen wij
weer lente zaaien
Maria Groothuizen
Maneschijn
Door een blauwe waas
komen de pianoklanken
van de bijna dove meester
uit Duitsland tot mij.
In droomtoestand
hoor ik het Adagio Sostenuto
en langzaam word ik wakker
in het Larens museum van William Singer.
Verdoofd en licht in mijn hoofd
ga ik huiswaarts en zoek
wanhopig in mijn ongeordende
cd-verzameling.
Ton Luiting
Herfst
De kamer heeft zich gevuld
met de geur van chrysanten.
Het behang is bruin en goud
en purper het oude bed.
Naast mij de vrouw gelukzalig
in bedwelmend naakt zij ligt.
Haar adem een beslagen raam
hangt rans in de gordijnen.
De lucht smaakt als nieuwe wijn
bitter ondoorgrondelijk
als paddestoelen van één nacht.
Het lokaas van de herfst toen
zij spon zilveren draden
tussen mij en de eeuwigheid
overwonnen niemandsland
meetbaar aan haar vlezen lippen.
Het is goed in deze tijd
te proeven tot de bodem
de rijkdom van de herfst
als een kasplant onder glas.
Thierry Deleu
Die see
Die see is vol lewe
dit skuim en dit ruis
dit wemel van haaie
die see se gespuis.
Daar's tuine van seegras
en beddings van spons.
Ook pragtige see anemone
geel, groen, rooi en brons.
Oral baljaar mense
in die see en aan die strand.
Die kinders speel met balle
en bou kastele van sand.
Gideon Visagie
Dichten
Ik ben niet saai, niet duf, maar wel gekooid
in mijn oneindige gedachten. Hier binnenin
vier ik mijn dromen bot maar nooit, nee nooit
is mijn gedicht volledig naar mijn zin.
Gelijk een spinnenweb maar dan een zonder spin,
vallen mijn vele woorden op papier en ooit
wijst inspiratie mij de weg en zin voor zin
komt mijn gedicht, maar `eeuwig onvoltooid`.
Ik rol verwezen door de tijd. Verdwaasd, ik ken
de weg niet meer. Geen vreugde geen verdriet.
Het houdt me bezig. Een herkenbaar specimen
van iemand die in strijd gaat met z'n pen.
Ik zit hier wel maar niemand die het ziet.
Soms weet ik zelfs niet eens meer wie ik ben.
Cornelis van Dijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten