Het is goed, voordat je naar beneden gaat,
nog eens een gedicht te willen schrijven
aan het open raam
daarna te kijken of het wel goed was,
- er is geen andere schepper dan jezelf
die met hetzelfde afstandelijk oog dit waarneemt -
of je de woorden, en jezelf, niet te kort hebt gedaan.
Of je de blik naar buiten gericht, in wat je zag,
niet hebt gesmoord in de kiem.
Het is goed erover na te denken wat in zo’n hele dag
van ochtend naar avond voorbij is gegaan
en welke stap je daarin nam, welk memorabel besluit
om het over een andere boeg te gooien, soort ontwenning.
Welk risico en welke mogelijkheden bleven daarin onbenut,
vanwege het zwijgen, uit angst om grenzen te passeren.
En wat en wie heb je onnodig gekwetst terwijl
je de waarheid in gedachten had. De waarheid kent eigenlijk
geen gevoel, is object, subject aan zich zelve. Dus schrijf
vrij uit maar op in een gedicht wat jij zo al de moeite vindt
om te bewaren, in een geschrift:
een ding, verlies, een mens, liefde, geschiedenis, terugblik,
voordat je naar beneden gaat. Je aan een tafel zit, naar
buiten kijkt, een stuk brood eet en tegelijk de gewone dag
doorbladert tot het avond is, het licht kleurloos in zwart vervalt.
Hannie Rouweler
('t Is goed in 't eigen hert te kijken
nog even voor het slapen gaan,
Alice Nahon)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten