Patricia De Martelaere +

6-3-09
Patricia De Martelaere (1957 - 2009)

De Vlaamse schrijfster en filosofe Patricia De Martelaere is op 51-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van kanker. Dat meldt De Redactie. Ze was verbonden als hoogleraar aan de universiteiten van Brussel en Leuven. Naast romans publiceerde ze een viertal essaybundels over filosofische, literaire en psychologische onderwerpen. In 2002 debuteerde ze als dichter met de bundel Niets dat zegt. Ze werd bekroond met de Belgische Staatsprijs voor Literatuur, werd drie keer genomineerd voor de ako Literatuurprijs en kreeg de publieksprijs Gouden Uil.

Over haar debuutbundel schreef Poetry het volgende: "Gezien Wittgensteins opvatting dat uiteindelijk de poëzie geschikter is dan de filosofie om tegemoet te komen aan de behoefte van mensen aan een ruimere blik, is het niet verwonderlijk dat Patricia de Martelaere haar onderwerpen ook in gedichten aan de orde is gaan stellen. Haar poëzie is gecomprimeerd, stamelend, dreigend vaak ook. Ze schrijft gedichten waarin de taal tot in haar uiterste mogelijkheden benut wordt in een poging iets te zeggen over wat feitelijk onzegbaar is. Tussen de woorden kiert voortdurend het grote onbekende dat achter het ons vertrouwde ligt. Dat dit onbekende zo voelbaar wordt in deze poëzie is misschien wel de grootste verdienste ervan."

Op dit blog werd ook bericht over volgende zaak: "In Altijd weer vogels die nesten beginnen , het nieuwe standaardwerk over de Nederlandse naoorlogse literatuur dat een jaar geleden in februari te Breda boven de doopvont werd gehouden, is vreemd genoeg geen spoor te bekennen van de beste Vlaamse essayiste van de afgelopen twintig jaar." (lees hier het volledige artikel)Samen met Jan Lauwereyns stelde ze het recente nummer van DW B, Lieve God, samen.
Geplaatst door Jan Pollet op 6-3-09 Permanente link

Reacties
God (of wie dan ook) hebbe haar ziel. Een groot gemis. En dat in een contemporaire literatuurgeschiedenis haar werk over het hoofd gezien is, bewijst alleen maar dat zo'n overzicht ook een te hoog gegrepen, ijdel streven is, zoals ook de recensies niet weten waarover ze eigenlijk schrijven - ze drijven in dezelfde maalstroom mee. Dat zegt uiteindelijk helemaal niets. De mensen die niet verkochten, verbannen werden, waar de schilderijen van als deur van de varkensstal werden gebruikt, bleken de beste, nietwaar? Maar als je 'vele laatsten zullen de eersten zijn' echt gelooft, dompel je je standaardwerk echt onder in het doopvont.
Geplaatst door: hanz Mirck 6-3-09 at 23:05

Zo dichtbij niets, zo zonderonderkomen, zo zonderling.Zo draai ik mij om en om enzie en zie wat niemand ziet.Het begint met nergens, en eindigtop niets. Koud. Koud. Warmer.
Alleen wie weg is, is gezien.
Hoe kun je zo zijn, zegt hij.Niet, zeg ik. Niet.
uit de bundel Niets dat zegt.
Laten wij god zijn, haar ziel nog even houden.
Geplaatst door: Wim van Til 7-3-09 at 11:16

'Het onverwachte antwoord' is een schitterend boek. Te weinig gelezen, ondergewaardeerd... en dan hebben we het even niet over Hugo Brems. Maar als zelfs een boek als 'Godenslaap' van Erwin Mortier niet op de long list terecht komt van een zeer belangrijke literaire prijs, wat zegt dat dan over wie? Een godenslaap, dat wensen we haar toe, in een niet literaire eeuwigheid...
Geplaatst door: Dirk Ooms 7-3-09 at 11:22

(Overgenomen uit Contrabas)