AVONDLUCHT
Een rode avondlucht
langgerekt en met een klein beetje geel
steekt af tegen de dunne stammen van donkere bomen
en terwijl de lucht langzaam verdwijnt in de nacht
val ik steeds meer in stilzwijgen. In niets zeggen.
In het wonder van de natuur
dat al honderden jaren bestaat,
door zo vele mensen ooit waargenomen,
gevoeld – intens en diep gevoeld naar een verzonken bodem.
Alleen een schilder – denk ik – zou hier nog iets
aan kunnen toevoegen. Wellicht een spatje wit,
zodat dit langer wordt bewaard –
of anders een veeg donkerblauw
boven de boomtoppen.
Hannie Rouweler
www.hannierouweler.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten