VRIJHEID
voor Fernand Florizoone
De achtergrond dringt zich op
als een wit doek dat zichzelf vult
met steeds meer leegte. De ruimte
deint uit naar een grote vlakte
vrede, stilte, zoals ik vanochtend
de velden zag liggen in de Westhoek
en jij de einder, grens der dingen.
Laat me nog een keer vergeten
dat alles een plek heeft. Dat jij dichterbij
kunt komen als je loslaat wat gevangen
is door een woord. Vang me op in het
licht en laat me zweven, ergens bovenaan.
Hannie Rouweler
Uit: Nieuwe Gedichten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten