Zondagskinderen

Zondagskinderen
voor Tilly J.

"De Messiaanse wereld is de wereld van totale en integrale actualiteit. Alleen in haar is er universele geschiedenis. Wat vandaag de naam universele geschiedenis draagt kan alleen een soort Esperanto zijn. Niets kan er mee overeenkomen zolang de verwarring die haar oorsprong heeft in de Toren van Babel (de Babylonische taalverwarring) niet is weggenomen. Zij vooronderstelt de taal waarin elke tekst van een levende of dode taal in zijn geheel moet worden vertaald. Of, beter gezegd, zij is zelf deze taal. Echter niet als geschreven, maar als feestelijk gevierd. Deze viering is gezuiverd van elk ceremonieel; zij kent geen vieringsliederen. Haar taal is de idee van proza zelf, die verstaan wordt door alle mensen net zoals de taal van de vogels verstaan wordt door Zondagskinderen."

Zondagskinderen

ze spreken met vogels

met lijsters eksters blinde uilen en dode mussen

met uitgestorven leeuweriken en opgezette buizerds

met spotvogels en met nachtegalen die treuren achter tralies

met de vogels op zolder en de vogels in de kelder

op het marktplein en in de dodencellen

ze spreken met het glas wijn dat ze drinken

en met de lucht die ze inademen

met vork en mes met berg en dal

zelfs met de mensen die zwijgen als vermoord

ze spreken met grafzerken en met wapperende vlaggen

met wat komt en met wat gaat

met wat is maar er evengoed niet had kunnen zijn

die lachende en huilende zondagskinderen

ze lachen en huilen in de week

die vanaf nu alleen maar zondagen telt

alle kinderen op zondag geboren worden

's nachts de zon schijnt

en bij dag de maan in het eerste kwartier staat te dansen

als een losgeslagene als een fiere schipbreukeling

als alles vergeten is en we eindelijk kunnen lezen

eindelijk alle bladzijden uit het boek zijn gescheurd

alle momenten vereeuwigd zijn

en alle plaatsen verplaatst

alle foto's verbrand alle musea leeggeroofd

de verzadigde kat knipoogt naar de merel

die ze besluipt

in het licht dat ons de duisternis openbaart

de zonnenachtkinderen

medeplichtig aan hun dromen

wens ik hen wat hun teder zwijgen me leert

te mogen lezen wat nooit geschreven werd

eindelijk te worden wat ze altijd al zijn geweest

en de nacht gered is uit de handen

van kruideniers kerstmannetjes sinterklazen

en kredietwaardige prikkeldraadfabrikanten

en ik er niet meer benoef!

ik er niet meer ben

er niet meer hoef te zijn

maar als een dartel veulende morgen groet

[1 november 2008; 5:36]
Eric Rosseel