EVA EN HAAR GESCHRIFTEN
Het gaat niet om Eva uit het aards paradijs die Adam het hoofd op hol bracht. Het gaat ook niet om Eva de Perón die door de arme mensen van haar land aanbeden werd. Er zijn nog andere vrouwen en meisjes die de mooie naam Eva dragen, bekende en onbekende. Om over een onbekende iets te schrijven moet je alles bijeenzoeken en bijeenvergaren wat je over haar kunt ontdekken. Achteraf voeg je alles samen en krijg je een beeld.
Het kan best zijn dat een mens niet altijd een uitweg ziet in het uitzichtloze dat de moderne tijd met zich meebrengt. Te weinig echte vrienden. Geen aandacht van degenen die achteloos aan je voorbijgaan. Te weinig begrip voor je problemen die niet opgelost kunnen worden in een korte tijdsperiode. Daarin herken je Eva die al geruime tijd heel wat van je gedachten en gevoelens in beslag neemt.
Eva is iemand die nergens zou opvallen ware het niet dat ze haar kommer en kwel, en haar kortstondige momenten van geluk, samenvat in geschriften. Ergens in Zeeuws-Vlaanderen moet ze wonen, in een gezellig huurhuisje, daar waar de klaproos nog niet helemaal uitgestorven is, en waar de regenboog af en toe schittert boven het poldergebied; dingen die haar bijzonder lief zijn. Hetgeen ze te vertellen heeft slaat ze op in haar pc en dat is niet weinig. Ze stelt zich niet de vraag of haar voortbrengselen literaire waarde hebben. Ze schrijft. Je zou bijna gaan denken dat ze niet anders doet dan schrijven. Doch niets is minder waar. Eva steekt veel meer tijd in het observeren van dingen dan in haar geschriften. In het waarnemen van toestanden waarin ze zich al dan niet kan vinden blinkt ze uit. Verder klaagt ze steen en been wanneer de rekeningen van water en elektriciteit de pan uitswingen, hetgeen gepaard gaat met bijval van degenen die dezelfde opdoffer krijgen van de op grove winst rekenende water- of elektriciteitsbonzen. En dat ze telkens weer dure zakken voeder koopt om de vele vogels te voederen die elke dag haar tuin bevolken, is ook iets wat Eva tot eer strekt omdat ze niet berekent hoeveel blijdschap die vogels haar zullen brengen.
Uit haar geschriften valt heel wat te leren. Hoe ze er soms moedeloos gaat bijzitten. En hoe het moet voelen als één tegen allen te moeten optornen tegen een tekort aan zelfbewustzijn; een karaktertrek die ten onrechte beschouwd wordt als een gebrek. Hoe haar ingeprent wordt hoe ze meer moed aan de dag moet leggen. Hoe ze niet altijd alle kwaad van de wereld op haar schouders moet laden. Hoe ze best wat minder aan zichzelf zou gaan twijfelen; meer zelfzekerheid zou moeten opbrengen. Er wordt haar heel wat ingeprent. Al dat ingeprente goedje vindt een uitweg in Eva's woorden die langs nederlands.nl op het computerscherm verschijnen. Het is veel wat haar geplaagde hersenen moeten verwerken.
Doch er moet méér zijn aan deze Eva dat je zo begaan bent met het wel en wee dat haar overkomt; dat haar woorden je zo diep kunnen raken. Hetgeen aan haar te ontdekken valt is moeilijk te omschrijven ofschoon het in een paar zinnen samen te vatten valt: Eva is humaan. Eva is oprecht. Eva is genereus. Eva is zichzelf gebleven ondanks de harde slagen die het leven haar heeft toegebracht. Ze schrijft dingen van zich af en ze schrijft dingen naar zich toe. Eva geeft niet op; ze worstelt zich door het leven. Wat vooral opvalt is haar ongeschonden ziel die ze in haar geribbelde geschriften telkens weer blootlegt. De lezer kan er alle kanten mee uit: hij negeert ze of hij puurt er de nectar uit zoals sommige vogels nectar puren uit de meest zeldzame bloemen.
Zie ook: http://www.coquelicot.com.py/
Schrijver: Iris Van de Casteele, 28-10-2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten