Eindredactie: Thierry Deleu
Redactie: Eddy Bonte, Hugo Brutin, Georges de Courmayeur, Francis Cromphout, Jenny Dejager, Peter Deleu, Marleen De Smet, Joris Dewolf, Fernand Florizoone, Guy van Hoof, Joris Iven, Paul van Leeuwenkamp, Monika Macken, Ruud Poppelaars, Hannie Rouweler, Inge de Schuyter, Inge Vancauwenberghe, Jan Van Loy, Dirk Vekemans

Stichtingsdatum: 1 februari 2007


"VERBA VOLANT, SCRIPTA MANENT!"

"Niet-gesubsidieerde auteurs" met soms "grote(ere) kwaliteiten" komen in het literair landschap te weinig aan bod of worden er niet aangezien als volwaardige spelers. Daar zij geen of weinig aandacht krijgen van critici, recensenten en andere scribenten, komen zij ook niet in the picture bij de bibliothecarissen. De Overheid sluit deze auteurs systematisch uit van subsidiëring, aanmoediging en werkbeurzen, omdat zij (nog) niet uitgaven (uitgeven) bij een "grote" uitgeverij, als zodanig erkend.

17 maart 2008

Topmodellen

WEL EN WEE OP DE CATWALK

Van de meisjes op de catwalk zien wij slechts hun onnatuurlijke looppas en hun soms gewaagde kleertjes. Al jaren is de slankheid een hetze. De commercie draait op volle toeren: zowel in de modewereld als bij de apotheker, de kruidendokter en de plastische chirurg is het kassakassa! Slank is in, maar té slank is krielig en hoogst ongezond. Zelfs de Wereldgezondheidsorganisatie kan het niet langer aanzien: vorig jaar in Madrid zijn voor het eerst in de modegeschiedenis vijf topmodellen van de catwalk geweerd omdat ze te dun waren. Gerechtigheid is geschied! Iedere vrouw met een normaal of wulps lichaam wordt al veertig jaar geplaagd door het Twiggy-syndroom. Dit syndroom paart een onrealistisch en onpassend schoonheidsideaal aan even onrealistische en onpassende mode.

Sommige modellen willen zo graag mager zijn dat ze anorexia nervosa krijgen. Ze hebben geen zin om te eten en worden steeds magerder. Maar wat véél erger is: sommige meisjes van bij ons spiegelen zich aan die topmodellen en voelen zich te dik, ze zijn niet meer tevreden met zichzelf en hun lichaam en krijgen diezelfde magerziekte.

Ben ik tegen de mode, de haute-couture, de catwalk? Neen, driewerf neen! Ik hou van mooie vrouwen, mooie kleren, stijl, klasse, creativiteit, orginaliteit! Maar ik stel niet graag vast dat de vrouwelijke vormen worden gedegradeerd tot iets onethisch en onesthetisch. Het levert bovendien confectiekleding op die normale vrouwen slecht past en hun vormen lelijker uit doet komen dan nodig is. Wat in de paskamertjes tot nog meer frustraties en gevoelens van minderwaardigheid leidt. Er is dus verbetering in zicht. Een tijdje geleden waren het nog de extreem magere meisjes. Het is nu belangrijker er speciaal uit te zien, dan echt een klassieke schoonheid te zijn.

Ja, ik accepteer het graag dat poseren gewoon hartstikke leuk is. Je ontmoet er de gekste mensen en alle ogen zijn op jou gericht. Vlaanderen telt ook enkele héél bekende topmodellen. Ik denk aan Sarah Marivoet, Hannelore Knuts, Ingrid Vandebosch, Anouk Lepere, Sieska Dochez, Kimberly Depraetere, Elise Crombez. Deze laatste komt uit de Westhoek. Ze staat in alle modebladen. Ook voor modeshows wordt ze veel gevraagd. De Amerikanen zeggen van haar: “She’s Belgian, but she’s a sexy Belgian!”

Het woord mannequin komt van het Vlaamse woord “manneken” (kleine man), een houten pop die de kleermaker gebruikte om zijn kledingontwerpen met spelden op te bevestigen. Het woord werd vlug overgenomen in het Frans en vandaar wereldwijd via de modewereld verspreid. Het Engelse woord voor mannequin betekent veeleer paspop of etalagepop.

Om mannequin te worden heb je vooral geluk nodig. Waarom zijn Vlaamse meisjes zozeer in trek bij internationale modellenbureaus? Omdat zij een universele “look” hebben en het bescheiden, harde werkers zijn. Onze Vlaamse meisjes zijn ook minder “getypeerd”
Maar met die kwaliteiten alleen, haal je het nog niet. Je moet ook nog het geluk hebben het juiste gezicht op het juiste moment te hebben. Uiteraard heeft een slank, fotogeniek meisje van 1m75 of 1m80 meer kans om het te maken, maar toch is toeval een belangrijke factor.
In België zijn er bovendien enkele goede modellenbureaus met uitstekende contacten. Dat is al een eerste voorwaarde om bekend te raken. Bovendien krijgen Belgische meisjes vaak veel steun van hun omgeving en hun ouders, in tegenstelling tot bijvoorbeeld veel modellen uit de landen van het voorbije Oostblok, die zonder begeleiding in het wereldje worden gedropt. De meeste Belgische mannequins blijven gewoon hier wonen. Dat zorgt er allemaal voor dat ze geen sterallures kweken.

Zijn alle modellen fanatiek met hun gewicht bezig? Steken zij na elke maaltijd hun vinger in de mond? Neen, er zijn ook meisjes die hun gewicht proberen op peil te houden door gezond te eten en te sporten. Spijtig dat sommigen onder hen stoppen met hun studies. Wat zullen zij daarna doen? Uit betrouwbare bron weet ik nochtans dat zij tijd hebben om te studeren. Als model doe je niet veel anders dan wachten. Dan kunnen ze net zo goed een cursus leren en een bijkomend diploma behalen.


Georges de Courmayeur

Geen opmerkingen: