Paarden
Vanmorgen klom ik de weide op,
de paarden keken even op,
ik boog het hoofd, de handen open
en fluisterde lieve woorden.
Toen kwam het eerste dichterbij,
graasde kort bij mij en keek niet op,
ik hurkte neer neuriede een lied,
zacht duwde het zijn hoofd tegen
mij af, ik streelde zacht zijn sterke
kaken, inmiddels waren ook
de andere dichterbij gekomen,
zoveel ineens dat ik wijken moest.
Dit is voor mij een zalig moment
dat ik voor niets wil ruilen,
paarden en ik wij horen bij
elkaar, voelen het zo aan.
Bij mijn paarden in La Vallade (in de Creuse)
Meisje met paardenstaart
Meisje met paardenstaart hoe zacht
streel jij mijn kaken wijdbeens
voor mij uit met grote ogen
kijk ik je aan peil zonder
verpinken naar wat je wilt
duw mijn hoofd tegen je borstjes
ondeugend de oogjes neer
een glimlach die mij charmeert
hemels hoe je mond tuitend mijn
hals beroert de zon priemt op mijn rug
de wind speelt in mijn manen en
met je wit vijftrapszomerkleed
als je in mijn neusgaten blaast
nies ik oorverdovend de stilte
die jij met fluistertoon bedaart
vliegen stuiven van mij weg.
Geschreven tijdens verblijf op La Vallade.
Parijs meisje (op vakantie) komt elke dag tot bij de paarden.
Thierry Deleu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten