natte droom
‘s nachts kraakt in huis
de deur, de trap, de bedstee
buiten wiegen bomen
de botten in een windruk
ze zoemen liederen
door trechters van tochtgaten
onze woorden afgewogen
slaan hun slag, drijven boven
in slaapcirkels, ze wonen
in dromen, betranen watoverdag niet zichtbaar is, wij zijn schamel
inzicht
zopas sprak ze zichzelf
van kwaad naar erger
de blinden van voor de ogen
omziend naar lang geleden
een pasgeborene
vol levenslust
voor wie, voor wat
fluisterde ze zichzelf zopas
van erger naar inzicht
sleutel
zeg dat het niet waar is
verdomd, ik verloor een sleutel
het rafelt me uit
en bordurend keer ik weer
vanwaar ik kwam, ik ril
zij hield de deur op een kier
ik sloeg ze dicht, dacht ik
en waaide meermaals door haar
heen, daar lag zij
onbevreesd en bladstil
in wording
wording
afgewogen tot verzwegen
lagen mijn dagen waterpas
ik draaide rondjes als
een manke klok tegen
de wil van de wijzers in
en zag alles behalve
wording
de stille waan die als
hardnekkig eelt werd weggepeld
tot mijn kussen rijmde op lippen
ik zocht je en ja, jij bezocht mij
nadat ik de ogen sloot
en sliep
gestrande vaart
(voor Rudy Baeten)
een bataljon onrust
nadert mijn kust
wat verstrooit mijn vaart
de boot vlot niet meer maar ligt gestrand
alsof het breuklijdend de verte in staart
geen water, zilt noch zoet
spat spetters over de boeien
geen zeelucht zucht nog in de zeilen
zij, mij zo nabij, keren het roer
ankeren met zijden draden mijn reilen
ze kleuren of havenen mijn varen
dat als een stip de mist ingaat
mijn blik zeewiert op hun gelaat
de onschuld die niet duldt
dat springtij mij weer te water laat
Marleen De Smet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten