De trein
In memoriam Roland Dupont
Roland, vriend uit duizend, ik kon het
niet onder stoelen of banken steken:
jij was de vriend naar wie ik opkeek,
met wie ik pronkte, met wie ik alles
wilde delen - zelfs ons lief - en toen
werd ik stapelverliefd op G.,
je kon het niet accepteren, ook
jij was blijkbaar aan mij gehecht,
zo erg dat je mij meed, op stap ging
met anderen die jou niet voor vol
aanzagen, ze waren geen steun
of toeverlaat, veeleer hinderpalen
op je weg naar aanvaarding, je zocht
troost in de drank, - dat had je al vaker
gedaan, - tot ergernis van hen die
jou lief hadden zoals je was,
toen ook zij jou verlieten, was
het einde nabij, de redding in nood
ver af, tot een trein jou tegemoet kwam,
je met open armen afscheid nam.
Thierry Deleu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten