“Is dit initiatief het waard om te juichen?” vraagt de dichter zich af en de dichter niet alleen, ook zijn vrouw en kinderen, zijn vrienden en kennissen. Ja, lezer, ja, gedichten zijn immers “verswaren” die niet erg worden geapprecieerd door de consument, of toch zelden aangekocht en weinig geconsumeerd. Daarom is de dichter op “Gedichtendag” in zijn nopjes: eindelijk wordt hij of zij in de spots geplaatst! De erkenning is dichtbij, de bestellingen van zijn of haar bundels zullen binnenlopen.
Ik wenste dat het waar was, dichter-collega! Ik brand een kaars, ik ga op beevaart, ik richt mijn blik naar de hemel: “S.O.S.” of “God save the Poet”.
“Gedichtendag” is inderdaad hét poëziefeest van Vlaanderen (en Nederland). Ieder jaar op de laatste donderdag van januari, staat de poëzie een dag lang in het zonnetje.
Opgelet, lezer, het idee “Gedichtendag” komt niet van de Nederlanders en de Vlamingen. In 1616 werd dichter Ben Jonson aangesteld als de eerste poet laureate van Groot-Brittannië. Sedert 1668 kreeg het laureateship een officiële status en werd de gekozene voor het leven aangesteld. Andrew Motion werd in 1999 verkozen en schreef onder andere gedichten bij de aanslagen van 11 september, bij de dood van de Queen Mum en recent een gedicht tegen de oorlog in Irak.
Sinds 1937 heeft ook de Verenigde Staten een poet laureate. Ook Nieuw Zeeland en Canada volgden dat voorbeeld. “Stadsdichters” en onze “Gedichtendag” zouden uit die traditie zijn ontsproten. “Gedichtendag” is een organisatie van de Stichting Poetry International (voor Nederland) en de Stichting Lezen (voor Vlaanderen).
Op “Gedichtendag” kies je met de dichter voor eenvoud in lawaaierige tijden, waarin snelheid en zappen de norm zijn. Op “Gedichtendag” kies je voor de stilte, die onlosmakelijk verbonden is met het gedicht: de stilte die nodig is om klank en betekenis te waarderen; de stilte in het wit tussen de versregels.
Bij elke “Gedichtendag” worden de “Gedichtendagprijzen” voor de drie mooiste Nederlandstalige gedichten van het voorbije jaar bekendgemaakt. Ieder jaar denk ik dat ik een kans maak, een waterkansje, maar ik weet nu reeds dat de jury mij nooit zal verkiezen wegens te oud! Jammer, maar niet om er chagrijnig om te worden. Ik ben (inderdaad) te oud om mij druk te maken om “schone schijn”!
Op “Gedichtendag” worden dan in Nederland en Vlaanderen activiteiten georganiseerd. Maar bijna altijd worden de schijnwerpers gericht op dichters en dichteressen die al een eeuwigheid in het licht staan! Uit naastenliefde (lees liefdadigheid) worden enkele debutantjes opgenomen in de crew, om alle schijn van discriminatie en nepotisme de kop in te drukken (letterlijk), zoals één zwart meisje serveert in een poepchic restaurant of één Turk aan de receptie zit van een ****hotel. Als je weet wat ik bedoel!
Op “Gedichtendag” zouden de grote krokodillen zich moeten gedeisd houden. Muil toe, uitpuilende ogen dicht en toekijken hoe talrijk de goede dichters zijn die nooit een echte kans hebben gekregen!
Joris Dewolf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten