THE SPELL van Alan Hollinghurst

The Spell van Alan Hollinghurst

De woestijn van Arizona in de buurt van Phoenix, één van de personages dat een obscure, vergane constructie van Frank Lloyd Wright bezoekt, wel aan zo’n verhaal kan ik niet weerstaan. De auteur Alan Hollinghurst, winnaar van de Booker prijs met A Line of Beauty, staat bekend als uitstekend auteur en homo. The Spell is ongetwijfeld een ‘gay novel’ maar vooral een hele wijze en bijzonder goed geschreven roman. Hollinghurst is een uitmuntend waarnemer van de natuur, plaats en ruimte, van architectuur en stemmingen van het weer en van gebouwen. Uiteraard ook van het menselijk karakter. Ik herkende in een buikgevoel veel van zijn opmerkingen over liefde, eenzaamheid, verdriet, verraad. Bovendien schitteren de kleine gebaren, blikken, attitudes die volgens een homovriend ontbraken in Broke Back Mountain, hier in al hun nuance en duidelijkheid. De culturele en seksuele homoscene is overtuigend geportretteerd, stomend, een beetje sordiede en geestig. Als je houdt van een mooie, goed gestructureerde, realistische roman over menselijke betrekkingen met de valkuilen en hoogten, lees dan The Spell, tenzij je homofoob bent natuurlijk. Het gaat om de magie van liefde en aantrekking, maar ook over de krachtige haken van drugs en luide House muziek. Als linguïst was ik gecharmeerd door het taalgebruik: scherp en spits, snel, vol allusies en suggestieve verwijzingen. Uiteraard heb ik een deel van de overduidelijke dubbelzinnigheden gemist. In ieder geval word je aangespoord The Spell te lezen en... je werd gewaarschuwd. Enkele citaten, eerst stukjes zin: beledigende verjaardagskaarten, ongeregelde vulgariteit, oude wereld duisternis of onverbiddelijke postmoderne glamour, het authentieke detail er bovenop scheppend, de Orchidee-achtigen (de jonge mooie homo jongens)...
- Robin voelde een hernieuwd bewustzijn dat hoort bij het tonen van een vertrouwde plek aan nieuwkomers... hij keek rond naar het afval van oude godsdiensten, houders van uitgewerkte magie
- Hij was de stemming van een nieuwe affaire vergeten, de dwingende mengeling van risico en verzekerdheid... Ik denk dat het met typen zo zit, het gaat niet zozeer om de look maar om de psychologie. Of je aangetrokken wordt tot gevers of nemers... Die onuitgesproken droefheid of onvermoede verlegenheid die de ene partner voor de andere verbergt... Hij kende de les al, hij kende de verweesde verbazing van de vaststelling van je onvermoede laatste neukpartij, je laatste gepassioneerde kus, je laatste taxirit hand in hand in de duisternis...
- Robin voelde de kleine schok van de eigenaar bij de overname door vreemden... het was dat verrassend moment waarop je vaststelt dat de fuif begonnen is en brandstof opgebruikt... De keuken vertoonde de sporen van de misplaatste properheid van gasten, alles net even verkeerd.
- Hij moest ergens iets vinden en hij had een beeld van licht en ruimte waarin hij zou leven, maar nergens waar hij was gaan kijken was er de goede circulatie... De rand van een kleine stad op het platteland om half elf ’s avonds met de achterlichten verdwijnend: dat was een definitie van eenzaamheid.

Annmarie Sauer