Jan Van Loy

"Gedicht" is voor mij een mooi weerzien met Jan Van Loy. Zijn debuut "Bankvlees" was het eerste boek waar ik een recensie over schreef. Hieronder laat ik jullie nog eens meegenieten.

Bankvlees = kleine stukjes vlees die afgesneden worden bij het klaarmaken van rollades enz...
Bankvlees volgens Jan Van Loy : Afsnijdsels bakken in een klont boter met zout en peper en als goedkope verfijning een gesnipperde ui. Opdienen met spaghetti.
Bankvlees volgens De Bibliomaan : Geen idee ! Navraag bij de slager leert mij dat hij dit soms meegeeft aan de klanten voor hun hond of kat.

Lokkertje ! Het verhaal is niet autobiografisch maar wordt wel vanuit de ik – persoon verteld. In het eerste hoofdstuk leert de ik – persoon Celis kennen tijdens een voedselbedeling voor daklozen. Samen met Anja zetten ze daarna zelf zo’n actie op. Deze keer niet met soep en brood maar met gehakt en wijn. Ondanks hun goede bedoelingen loopt alles uit de hand en is, door invloed van de wijn, Anja hiervan het grootste slachtoffer. Een scène die gemakkelijk uit de film “A Clockwork Orange” van Stanley Kubrick zou kunnen komen. Hierdoor beslissen ze om uit het gewone leven te stappen en worden ze een afsnijdsel van de samenleving, op zoek naar de absolute vrijheid. Door misleiden en bedriegen geraken ze aan geld, alles is goed zolang er maar niet gewerkt hoeft te worden. Doorheen de hoofdstukken passeren een sociaal werkster, een psychiater, een rijkeluiszoontje, een nymfomane, een zakkenrolster en de optiebeurs de revue en elk zorgt op zijn manier voor geld. We komen ook het verschil tussen een biefstuk en een hoer te weten, maar het stuk waar zakkenrolster Lutje wraak neemt op onze twee hoofdpersonages is origineel en blijft heel lang nazinderen.

De auteur ! Jan Van Loy werd in 1964 in Herentals geboren. In 1993 behaalde hij zijn licentie filosofie maar vond geen werk. Daar het zijn grote droom was om schrijver te worden en hij toch geen werk had, begon hij fulltime te schrijven. Spijtig genoeg werd niets goed genoeg bevonden en zo belandde hij na een tijdje bij het OCMW, waar hij drie jaar lang van een bestaansminimum leefde. Uit wanhoop begon hij dan maar te speculeren op de optiebeurs, dit met wisselend succes (Dit is iets waar Celis in het boek “Bankvlees” ook niet vies van is). Met de winst van de optiebeurs kocht hij zich een computer en ontwierp de website windowstrouble.com , een site over problemen met Windows. Het was een Engelstalige turf van 800 pagina’s die gedurende een jaar gelezen werd door meer dan een miljoen lezers, we mogen hier dan ook spreken van een bestseller. Door het grote succes is Jan informaticus geworden, een beroep dat hij nog altijd beoefent bij een grote bank in Antwerpen, de stad waar hij momenteel ook woonachtig is. Tussendoor schreef hij ook nog het verhaal “De hel van Jan Foster”, waarmee hij in 2001 de Nieuwe Prozaprijs won.

Veritas mea ! “Bankvlees” is een schelmenroman, de hoofdpersonages leiden een ongeregeld en avontuurlijk leven. Vanaf het eerste hoofdstuk heeft de verteller je aandacht vast. Na ieder hoofdstuk kijk je uit naar het volgende, want je vraagt je af wat de twee hoofdpersonages nu weer gaan uitvinden of uitspoken om hun eigenzinnig leven verder te zetten. De verschillende hoofdstukken zijn eigenlijk tamelijk afgeronde verhalen die een eind krijgen in het laatste hoofdstuk. Dit laatste hoofdstuk zorgt voor de moraal van het verhaal : probeer de juiste keuzes te maken in het leven en zijn ze niet direct juist, probeer dan bij te sturen voor het te laat is ! Het volgende citaat van Anton Tsjechov, Russisch schrijver van verhalen en toneelstukken, past perfect bij het boek : “Wat mij het meeste angst inboezemt is het gewone leven, waaruit wij niet kunnen ontsnappen als zaten we in een gevangenis.”

Extraatje ! In het boek wordt er af en toe uitgepakt met een citaat van Blaise Pascal (1623-1662). Dit is een Frans wiskundig genie, natuurkundige, polemist, wijsgeer en apologeet. Op 16-jarige leeftijd ontwikkelde hij de leer der kegelsneden, beter bekend als “de stelling van Pascal”. In 1642 vond hij de rekenmachine uit. Voor Blaise Pascal is de mens een mysterie, waarin het denken wel inzicht geeft, maar dat nooit in begrippen volledig te vatten is.

De leukste zin ! “Is het geen dolk in mijn rug, dan toch een punaise in mijn kont.”

Intussen heb ik ook al het tweede boek van Jan Van Loy "Alfa Amerika" gelezen. Van dit boek schreef ik geen recensie maar wil ik toch het volgende meegeven.

In dit boek krijgen we vier verschillende verhalen, telkens over een gewone Vlaamse man die het wil maken in Amerika (The American Dream). We volgen een beursspeculant die de oorzaak was van de grootste beurscrash in Wallstreet, een zanger van een rockgroep uit de sixties, een undercoveragent die zijn memoires neerschrijft als een scenario en in het vierde verhaal worden we ondergedompeld in de wereld van de pornografie. De verhalen zijn heel mooi geschreven en worden gebracht als biografieën en alhoewel je weet dat het fictieve verhalen zijn begin je toch te twijfelen of het wel zo is. Ieder verhaal kan mogelijk echt gebeurd zijn, ik moet eerlijk toegeven dat ik de naam Peter O’Neill door Google gehaald heb om toch eens te checken of hij niet echt bestaan heeft. “Alfa Amerika” was zijn nominatie voor de Gouden Uil 2006 meer dan dubbel en dik waard.

Terwijl ik uitzie naar zijn derde boek, hou ik mij zoet met het mooie gedicht op deze blog. Hopelijk volgen er nog!

Marc Vandenbussche