oorlogskind

waar men het naakt laat staan

kleed ik het kind met vragen aan

en laat het praten over rood het

bloed de dood

gaten in de muren zijn hondje

weg op last van men of buren

en waar het roet van lijken hing

mee met wind stil in herinnering

aan leed dat zo het kind aanvreet

dat naakt verweesd blijft staan

met alleen wat van mijn vragen aan

en leen het antwoord van de vraag

waarom ik leef

en geef vandaag

christiaen j de chattelion