CV Monika Macken
° Leuven op 23
augustus 1944
Schreef en
publiceerde eerste poëzie en romans .
Gehuwd met
auteur Ward Ruyslinck
Autodidact op
gebied van beeldende kunst, volgde cursus bij kunstenaars Ingmar Ostijn en
Jeroen Du Bois).
Tentoonstellingen
·
Solotentoonstellingen
in Meise, Brussel, Gent, Amsterdam,Antwerpen.
·
2010 : deelname aan Accessible Art Fair-Brussel
·
2010
–september: solotentoonstelling “Hidden Lives” –galerie Ludwig
Trossaert-Antwerpen
·
2010:
october: solotentoonstelling Galerie Pim de Rudder-Assenede
·
2011-mei:
selectie “Curator kiest Kunst”- Meise
·
2011
–augustus: “Zomer van Wechel-10e verjaardag
·
2011-october
: Arthill Gallery (nabij De Haan)
·
2012-october
: Gallery G14 (Gent)
·
2013-juni-solotentoonstelling
Artgallery Charlotte Van Lorreinen(Tervuren)
Mijn werk
Na een eerste
periode van uitbundige kleuren met collage, is mijn palet zeer rustig en sereen
geworden, met veel bruin-en grijstinten.
Mijn
inspiratie haal ik uitsluitend uit mijn eigen verbeelding. Ik ben geen
natuurmens, de chaos en beweeglijkheid van de stad blijft me boeien.
Adres:
Potaardestraat 25 -1860 Meise
GSM : 0476/87
70 03
www.monikamacken.be
Met stenen handen
en plaasteren
vingers
leef ik
onwennig en
omzichtig
in je
eikenhouten wereld
waar eekhoorns
en braambessen
de wet stellen
maar waar het
soms
kille woorden
regent
wanneer ik
op onweer sta
en jij
slechts lente
verwacht
Wat einde
betekent
weet ik
niet meer
want met jou
is alles begin
begin en
duurzaam
zonder belofte
zonder dood
met jou
is alles herfst
begin van winter
begin van wit
Het
sneeuwt zachtjes
door
de uren heen
en
we gaan dan
toch
maar niet naar zee
Woorden
verkruimelen plots
tot
herinneringen
tot
een omzichtig benaderen
van
je stilte
een
roekeloze reis naar een nog onbekend verdriet
Er zitten
gaten in mijn
hoofd
gaten in mijn
ziel
en gaten in mijn
leven.
Als het regent
word ik zelfs
van binnen nat
Als de zon
schijnt
bruin ik met
vlekken
En als de wind
waait
-o noordenwind
o zuidwestenwind
dan wapperen
al mijn
herinneringen
als stukgeschoten
piratenvlaggen
in de mist
Ik schrijf
wanneer niemand
luistert
wanneer iedereen
even sterft
en zelfs jij
al je ogen sluit
Ik schrijf
wanneer ik niet
meer weet
of ik leef
wanneer de
wereld op slot is
en de
slotenmaker slaapt
En alleen
blijft dan
de angst.
Na je maanzieke
handen
je nachtzieke
mond
blijft alleen
het bange geluk
de warme twijfel
dat je woorden
tedere rovers
waren
standjutters bij
woelige zee
die bij hoogtij
met lege handen
vertrekken
naar een grijze
illusie
een volgende
vage dag
Zo waait
snerpend
de zomer voorbij
zo leeg de lucht
zo haveloos het
strand
Een rolluik
ratelt
wit in de morgen
Niemand kent mij
nog
de dagen rotten
weg
onder de lauwe
regen-
en ik blijf
wolken tellen
wolken tekenen
wolken zoeken
tot aan het
lichtende spoor
van het nakende
onweer
tot aan je
aarzelende angst
je eerste
donkere glimlach
De
wonde is
hier.
Roestbruin
dan zwart,
zonder rood.
De pijn is
elders
elders en anders
voelbaar op
mistige dagen
onzichtbaar eigenlijk
aanwezig
toch aanwezig
Eerst
teken
ik je lichaam
in
een perspectief
van
verlangen en gevaar
van
vrijheid en verdriet
Dan
teken
ik mijn leven
in
een perspectief
van
jou naar jou
van
ver naar verder
van
nooit naar nergens
Misschien
lukt
het me nu
Misschien
komen
woorden weer
als
tamme meeuwen
uit
mijn hand eten
en
blijven ze
hongerig
wachten
op
wat avond
en
wat donkergrijs
Of
misschien
komen
ze nooit meer
en
kan ik alleen nog
van
je houden
met
de gebarentaal
van
wie niet meer wacht
en
nooit meer slaapt
Monika Macken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten