opluchting

haar heup is koel en glad

een kolfje naar zijn hand

hij lost een salvo naar de nacht

schoten als vreugdekreten

vrees niet, juicht hij, dit vlees

blijft behouden, dit lichaam

ligt nog jaren aan je zij

laat de onrust aan je dromen

hun regisseur is een fantast

je zal opgelucht ontwaken

wanneer je naar haar warmte tast

weer hoort hij de geluiden

de kalme maat van haar adem

zo samen: daar hoort een maan bij

een zilverlaagje op de ruiten

een hemellichaam beaamt het

met licht en schaduw: slaap nu,

wees niet schuldig, wees niet schuw,

laat de angst maar aan je dromen

die zijn het werk van een fantast

Staf De Wilde